________________
उपदेश
॥११४॥
अहह कहमागओऽवि हु गओ स जामाउओऽम्ह गेहाओ । अहवा चितारयणं कह ठाइ पुरे अपुत्राणं ॥१०९।। तो तेहिं सुआ बुत्ता करे धरित्ता कह स नाणीओ । तस्सासि तुमं दिना वरिसम्मेयम्मि य विवाहो ॥११॥ अह लिहिय लेहमवणीनाहो संपेर.ए नियं दूअं । पुरविजयवद्धणम्मि य स रयणसेहरमहीसग्स ।।१११॥ तस्स कहिज्जासु सया अम्हेहिं मयणमंजरी आसि । दिना तुम्हंगयरयणचंदनामस्स सेा इत्थ ।।११२॥ लहु पेसियव्दओ सो वीवाहो इत्थ वच्छरे होही । इय तेण तत्थ गन्तुं कहिओ संदेसओ तस्स ।।११३।। इय सुणिय सो सखेओ उत्तरमेयं पइच्छई कुमारो । तुरयारूढो केणवि अवहरिओ वेरिणा मज्झ ॥११४॥ कत्थवि तदीयवत्तावि हु नो पत्ता नरिद अम्हेहि । इय सिक्खविउं दूओ विसजिओ तेण वेगेण ॥११५।। लेहं बाइय राया इय झायइ झीणहीणचित्तो सेो । संसारो हु असारो छारोकरडुख्य विन्नेओ ।।११।। ठाणदुगेऽवि दुबखं तिक्खं समकालमेव संपन्नं । सुयजामाउअलामे कि किज्जइ कम्मवेरि पुरो ।।११७।। सामा खामा काणा खुज्जा कइयावि कुच्छियकुरुवा । जाया सया तमिक्म्यि सदुक्खिया हेमसुन्दरिया ।।११८।। रायावि विम्हियमणो तेहिं दाहिपि सुंदरी पुट्ठा । तुह किमिह विसरिसाई रूवाई कुमारि दीसंति ॥११९।। तीए उत्तं समए रहस्समेयं कहिस्समवियप्पं । जं नाणाविहरूवं पयासियं नणु नदीइब्ध ॥१२०॥ तम्मि य चेव दिणे सा रत्तीए अंजणा अदिस्संगी । भभिया पइगेहमिमा पुरे जणुत्ति निसामंती ।।१२।। एगंमि गिहे भणियं सुयाइ विज्जाहरीए इय वयणं । वच्छे सखित्ततया पउणीकुरु सब्बसामरिंग ।।१२२॥