________________
चारित्र लेइ मिथिला नाथो, संवेग रसमां भीनो ॥ नमि रायऋषि पंथे चाले, राग न रोष अदीनो रे । मः ॥२॥ तास | || परीक्षा हेते सुरपति, ब्राह्मण वेषे आवे । मिथिला अग्नि जळती देखाडे, सुरपति पूछे भावे रे ॥ भ० ॥ ३ ॥ निज नगरी
जळती कां मूकी, तिम वळी आधी अनेरी ।। मुनि कहे माह कहि न विगासे, केहनी अदि भजेरी रे ।। भ० ॥ ४ ॥ इंद्र भणे नगरी समरावी, अरिजन सवि यश कीजे ॥ अनुक्रमे संजम मार्ग लेइ, अविचळ सुखपद लीजे रे ॥ भ० ॥ ५॥ मुनि बोले जे अविचळ नगरी, तस मंडाण करे शुं ॥ अथिर तणो प्रतिबंध ते छोडी, थिरशुं प्रीति धरेशुं रे || म ॥ ६॥ कोडि कटक जीते जे तेहथी, मन जीते ते शूरो ॥ एम प्रशंसी हरि सुरलोके, पहींच्यो पुण्ये पूरो रे ॥ भ० ॥ ७ ॥ अविचळ सुख पाम्यो मुनिराजा, नवमे अध्ययन ॥ वात कही कहे उदयविजय इम, विजयसिंह गुरु वचने रे ॥ भ० ॥८॥
अथ दशम द्रुमपत्राध्ययन सज्झाय. १०.
प्राणीया पर तांत नवि कीजे ॥ ए देशी ॥ . पंडर पान थये परिपाके, तरुथी पडे कोई काळे रे ॥ तिम धन यौवन जीवित पण तुं, गौतम नाणे नियाले रे ॥१॥ | गौतमने श्री वीर पयंपे । ए अांकणी ॥ म करे सय प्रमाद रे। तेम इह परभव सुख पामीजे, टाळीजे विषयाद रे॥ गौ०॥ ॥ २ ॥: तणी अणाए जळ कणिका, जिम हुवे अथिर स्वभाव रे ॥ तिम नरनो आउखां जाणो, धर्म सदा थिर भाव
रे || गो० ॥ ३ ।। पदकाय मांहि काळ अनंतो, भमीयो दुःख सहंत रे ।। वळी जरा बळि केश पंडुरा, इंद्रिय शक्ति न हुंति गरे । गौ ॥४॥ तेहता माहे जिनवर नवि दीसे, पंचम काळे मरते रे ।। मतमति नवनवी वाणी दीसे, धमे ते कहो किहां
