________________
संठाणो भवे तंसे, भइए से उ बलो। गंधओ रो पेव, भदए फासो वि अ ॥४॥ | संठाणओ अ चउरंसे, भइए से उ वाममो । गंधओ रसत्रो चेव, भइए फासश्रो वि थ ॥१५॥
जे आययसंठाणे. भइए से उ वामओ। गंधओ रसमा चेव, भइए फासो वि अ ॥ ४६॥ । एसा अजीवपविभत्ती, समासेण विश्राहिया ! एत्तो जीववित्ति, बुच्छामि अणुपुटवसो॥४७॥
__ अर्थ-(एसा ) आ ( अजीवपविभत्ती ) भजीवनो विभाग ( समासेण ) संक्षेपे करीने (विभाहिआ ) कह्यो छे. | ( एत्तो ) हवे पछी ( जीवविभत्तिं ) जीवना विभागने ( अणुपुव्वसो ) अनुक्रमे ( बुच्छामि ) हुं कहीश-कहुं छु. ४७.
तेज कहे छेसंसारस्था य सिद्धा य, दुविहा जीवा विहिआ। सिद्धाऽणेगविहा वृत्ता, तं मे कित्तयतो सुण ॥४८॥
अर्थ-( संसारत्था य ) चार गतिरूप संसारमा रहेला अने ( सिद्धा य ) सिद्धिक्षेत्रमा रहेला सिद्धो एम ( दुविहा) ये प्रकारना ( जीवा) जीवो ( विश्राहिमा) कहेला छे. तेमा (सिद्धा) सिद्धो (भणेगविहा) अनेक प्रकारना (वृत्ता) | कया छे. (तं ) ते ( कित्तयतो मे ) कहेता एवा मारी पासे हे जंबू ! (सुण ) तुं सांभळ. ४८.
सिद्धना अनेक प्रकारने ज कहे छे---
