________________
भाषा १३, वस्त्रैषणा १४, पात्रैषणा १५, अवग्रहप्रतिमा १६, सप्तकसप्ततिका २३, भावना २४, विमुक्ति २५, उपघात २६, अनुद्घात २७ अने श्रारुहणा २८. आनी यथार्थ रूपपणामा यत्न करखो. १८.
पावसुयपर्सगेसु, मोहट्टासु चैव य । जे भिक्खू जयई निचं, से न अच्छइ मंडले ॥ १९ ॥
अर्थ - ( पाचसुयपसंगेसु) पापश्रुतना श्रीगणीश प्रसंगाने विषे ( वय ) तथा ( मोहड्डाणेसु ) मोहना त्रीश स्थानको विषे ( जे भिक्खू ) जे साधु ( निचं ) निरंतर ( जयई ) यत्न करे, ( से ) ते ( मंडले ) संसारने विषे (न अच्छा ) न रहे - भ्रमण न करे.
पापश्रुतनाओगी प्रसंग श्रा प्रमाणे. - प्रथम आठ प्रकारनो निमित्त शास्त्र के ते आ प्रमाणे. – दिव्य एटले व्यंतरा अट्टहासादिकनुं जेमां ज्ञान थाय छे ते १, उत्पात रुधिरनी दृष्टि विगेरे उत्पातनुं ज्ञान जमां होय ते २ अंतरिक्ष-ग्रहनी भेद तथा उल्कापात विगेरेनुं जेमां ज्ञान होय ते ३, भौम-भूमिकेपादिकनुं ज्ञान जेमां होय ते ४, आंग - अंगना फरकवा विगेरेनुं ज्ञान जेमां होय ते ५, स्वर-षड्ज त्रिगेरे स्वरो तथा पक्षीना स्वर विगेरेनुं ज्ञान जेमां होय ते ६, लक्षगापुरुष, स्त्री विगेरेना लक्षणोनुं ज्ञान जेमां होय ते ७ अने व्यंजन-तल, मसा विगेरेनुं ज्ञान जेमां होय ते . आ आठ कारनां शास्त्री उपर सूत्र, वृत्ति अने वार्तिक ए ऋण ऋण होवाथी २४ भेद याय के तथा गंधर्व २५, नाट्य २६, वास्तुविद्या २७, धनुर्वेद २८ अने आयुर्वेद २६. आ ओगणग्रीश पापशास्त्रो त्याग करवामां सुनिए यत्न करवाना . ( तेम खे तो मात्र आत्महितकारक शास्त्रो ज वांचवाना छे. )