________________
निर्वेद पण धर्मनी श्रद्धाथी न थाय छे तेथी हवे धर्मश्रद्धाने कहे थे.
---
धम्मसद्धाणं भंते ! जीवे किं जणयइ ? धम्मसकाएणं सायासोक्खेसु रजमाणे विरजइ, अगारधम्मं चणं चयइ, अणगारे णं जीवे सारीरमाणसाणं दुक्खाणं छेयणभेया संजोगाई बुच्छेअं करेइ, अव्वावाहं च सुहं निव्वत्तेइ ॥ ३५॥
अर्थ - (भंते ) हे भगवान् ! ( धम्मसद्धा एवं ) धर्मनी श्रद्धाए करीने - श्रास्तिक्यपणाए करीने ( जीवे ) जीव ( किं जणय ) सुं उत्पन करे १ शो गुण प्राप्त करे ?
उत्तर – ( धम्मसद्भाए ) धर्मश्रद्धाए करीने ( सायासोक्स) सातावेदनीयथी उत्पन्न थयेला सुखने विषे एटले विषयसुखने विषे (रजमा ) प्रथम आसक्त थयो हतो ते हवे ( विरजर ) चिराग पामे छे, (श्रगारधम्मं च गं) अने गृहाarrat - गृहस्थ धर्मन (चयह) त्याग करे छे, साधु थाय के तथा (अणगारे यं) अणगार - साधु थयेलो ( जीवे ) जीव ( सारीर माणसां ) शरीर अने मनसंबंधी ( दुक्खाणं ) दुःखोना तथा ( बेयण भेयणसंजोगाई) खड्गादिकवडे छेदन, कुंतादिकवडे भेदन विगेरे शरीर संबंधी श्रने संयोग एटले अनिष्टनो मेळाप तथा आदि शब्दथी इष्टनो वियोग विगेरे मन संबंधी दुःखोना (बुच्छे ) विच्छेदने (करेह) करे छे. (अब्बावाहं च ) अने ए ज कारणथी अव्यावाध एटले बाबा पीडा रहित मोच संबंधी (सु) सुखने ( निव्वत्तेइ ) उत्पन्न करे छे. ३-५.