________________
*131*~**14*********
(उआयम्मि) उद्यानने विषे ( तत्थ ) त्यां (फासुर ) प्रासुक - जीवरहित (सिज्जसंथारे) दर्भादिकना रचेला शय्यासंस्तारकने विषे (वास) निवास करवाने ( उवागए ) श्राव्या. ३.
ते वखते ते नगरीमा जे हतुं अने सुनिए जे कर्यु ते कहे छे.
अह तेवं कौलेणं, पुरीए तत्थ माहणे । नामेण विजयघोले, जंपणं जैयइ बेअवी ॥ ४ ॥ अर्थ – (ह) हवे (व कालें ) ते ज काळे ( तत्थ पुरीए ) ते नगरीमां (वेश्रवी ) वेदने जाणनार (विजयघोसे) विजयघोष (नामेा ) नामनी ( माहणे ) ब्राह्मण (जासं) यज्ञने ( जय ) पूजतो वो करतो हवी. ४. यह "सेतैस्थ अणगारे, मासखमणपारणे । विजयघोसस्स जण्णम्मि, भिक्खमट्ठा ठेवट्टिए ॥५॥ अर्थ - ( अ ) त्यास्पछी ( तत्थ ) त्यां (विजयघोसस्स) विजयघोषना (जमम्मि ) यज्ञमां ( से ) ते (अणगारे ) जयघोष मुनि (मासक्खमण पारणे ) मासखमणने पारणे ( भिक्खमट्ठा) भिक्षाने अर्थे ( उचट्टिए ) ग्राप्त थया. ५. त्यांतेने विजयघोषे जे कधुं ते कहे थे-
-
दाहामु ते भिक्ख, भिक्खू ! जायाहि अओ ॥ ६ ॥ ( संतं ) सता ते भुनिने ( जायगो ) याजक एटले यज्ञ करनार से विजयघोष ब्राह्मणे मुनिने नहीं ओळखवाथी ( पाडसेहए ) निषेध कर्यो के - ( भिक्खू ) हे भिक्षु ! (ते) तमने हुं (मिनखं)
समुट्ठियं तर्हि संतं, जायँगो पंडिसेहए । अर्थ -- ( तहिं ) त्यां (समुवद्विअं ) प्राप्त थयेला
04-100+++
