________________
गंधनी जेम पापीर्नु पाप छार्नु रही शकतुं नथी.' ____ा अवसरे दैवयोगे ते चित्रगति विद्याधर राजपुत्र आकाशमार्गे त्यांची नीकन्यो. तेणे राजा अने लोकाने विलाप करता जोर विषतुं जनांन जाणी, तेपनी पाशे शानी मंत्रित जळघडे ते सुमित्रकुमारने अभिषेक कर्यो, तेधी तत्काळ सुमिन्न ।
चेतना पाम्यो अने राजादिक सर्वने शोकातुर जोइ 'आ बधुं शुं छे?' एम तेथे पूछ्युं, स्यारे राजाए कह्यु के-“हे वत्स! तारी विमाताए तने विष आप्यु हतु, ते या निष्कारण बंधुए शमन कर्यु ले." ते सांभळी सुमित्रे ते विद्याधरकृमारने | हाथ जोडी कथु के- “हे भाइ ! तमा नाम अने वंश कहीने अमारा कान पवित्र करो. कारण के तमारी जेवा उपकारीनुं नामादिक सांभब्युं होय तो तेथी पण घणुं पुण्य प्राप्त थाय छे. " ते सांभळी चित्रगतिनी साथे ज भावेला तेना मित्र चित्रगतिनुं नाम, कुळ विगेरे कड्युं, ते सांभळी सुमित्र हर्ष पामी बोल्यो के--" अहो ! विष अने विषना आपनारे मारा उपर घणो उपकार कों, के जेथी वादला विनाना अमृतना वरसादनी जेम मने अकस्मान् तमारा दर्शन थयां जीवित्तने आप- || नार तथा पाळमृत्युथी उत्पन्न थती दुर्गतिथी रक्षण करनार तमारो हु शी रीते प्रत्युपकार करी शकुं? जगतना लोको मे पनो शो प्रत्युषकार करी शके ? " भावां तेनां वचनो सांभळी चित्रगति तेना गुणोथी आनंद पाम्यो. पछी मित्रपणाने पामेला ते सुमित्र पासे विद्याधरकुमारे पोताना नगर तरफ जवानी रजा मागी. त्यारे मुमित्र तेने का के-" हे मित्र ! मुयशा नामना केवळी भगवान बिहारना क्रमथी पाज काल नहीं पधारवाना छ, तेमने वंदना करीने पछी तमे जाओ, एम हुं इच्छु छं." आ प्रमाणे सुमित्रना कहेवाथी चित्रगति त्यां रोकायो.
