________________
"हे पूज्य ! मारा पुत्रने राज्य सोंपी हुँ दीक्षा लेबा आपनी पासे अावं, त्यांसुधी आप कृपा करीने सही ज रहेजो,” स्वा- | मीए कडं—“आ बाबतमा प्रमाद करवो नहीं." ते सांभळी राजा स्वामीने नमी घेर आवी विचार करवा लाग्यो के"जो हुं मारा अभीचि नामना पुत्रने राज्य आपीश तो ते राज्यमा मूर्छा पामशे अने तेथी ते चिरकाळ सुधी भवभ्रमण |
करशे. तेथी करीने प्रारंभमां मनोहर अने परिणामे भयंकर एवं श्रा विषफळनी जेवु राज्य हुं मारा पुत्रने नहीं श्रा'. " एम | I विचारी तेणे पोतानी व्हेनना पुत्र केशिने राज्यपर स्थापन कर्यो अने केशिए करेला उत्सवपूर्वक राजाए प्रभुपासे दीक्षा | के ग्रहण करी. पली एक सपवासी भीने मासञ्चपण पर्यंतना दुस्तप तपवडे ते राजर्षि कर्मनुं अने कायानुं शोषण करीने | विवरवा लाग्या. एकदा अंतनांत आहार करवाथी तेमना शरीरमा अनेक रोग उत्पन्न थया. ते वखते तेने वैद्योए ते रोगर्नु ।
औषध दही छ एम कडं. तेथी ते राजर्षि गोकुळमां विचरवा लाग्या. केमके त्यां निर्दोष दहींनी भिक्षा सुलभ होय छे. ___ एकदा उदायन राजर्षि विहारना क्रमे वीतभयपत्तनमा गया. ते वखते अकारण शत्रुरूप मंत्रीओए केशिराजाने कहाँ के--" हे राजा! आ तमारा मामा परिपहोथी पराभव पाम्या छे, तेथी राज्य लेवानी इच्छाथी ग्रहीं श्राव्या के तेनो तमारे विश्वास करवो नही." ते सांभळी कशि राजा बोल्यो के-" ते राज्यना स्वामी पोतानुं राज्य ले, तो तेमा मारे शु ! शेठ पोतानुं धन ग्रहण करे, तेमां चाणोतरने कोप शानो ?" ते सांभळी प्रधानो बोल्या के-" या क्षत्रियोनो धर्म नथी. केमके क्षत्रियो तो पिता पासेथी पण बळात्कारे राज्य लइ ले छे. तेथी तमे तेने राज्य पाछु आपो ते योग्य नहीं. एवी रीते कोइ पण पार्छ श्रापेज नहीं." ते सांभळी केशिए तेमने पूछयु के-" त्यारे मारे शुं करवू ? "
