________________
प्रसन्यो. राजाए महोत्सवपूर्वक तेनुं पंदरमा स्वप्नने अनुसारे वज्रायुध नाम पाडगुं. अनुक्रमे ते युवावस्थाने पाम्यो त्यारे । | मोटा उत्सवी लक्ष्मीवती नामनी राजपुत्रीने परण्यो. त्यारपछी अनंतवीर्यनो जीव अच्युत कन्पथी चवीने लक्ष्मीचती || देवीनी कुहिमा अवतर्यो, भने समय पूर्ण थये तेणीए पुत्ररत्नने जन्म प्राप्यो. पिताए तेनुं नाम महोत्सवपूर्वक
सहलायुध पाडयुं. ते कुमार पण अनुक्रमे वृद्धि पामी समग्र कळाप्रोनो अभ्यास करी कामदेवना क्रीडोद्यान समान यौवनने पाम्यो.
एकदा क्षेमकर राजा पुत्र सहित सभामा बेठा हता, समये ईशानकल्पना इंद्रे पोतानी सभामां वज्रायुधना | समकितनी अति श्लाघा करी, ते उपर श्रद्धा न थवाथी चित्रचूल नामनो एक मिथ्यात्वी देव विवाद करवा माटे क्षेमकर | राजानी सभामा श्राव्यो. त्या ते देव मिथ्यात्वनो आश्रय करी बोल्यो के--" पुण्य, पाप, परभव, आत्मा विगेरे काइपण
छे नहीं." ते सांभळी अवधिज्ञानवाळा वज्रायुधे तेने हर्षधी कह्यु के–“हे देव ! तुं ज अवधिज्ञानवडे तारो पूर्वभव जो. | ते भयमा ते आवा देवसंपत्तिना कारणरूप धर्मकर्म कयु हतु, तेनुं ज फळ तने मळ्युं छे, ते तुं ज प्रत्यक्ष जो. आ प्रमाणे पुण्य अने पूर्वभव सिद्ध थवाथी जीव तो सिद्ध थाय ज छे. केमके ते विना परभवमा कोण जाय ? अने सुखदुःख कोण पामे? आम छतां तुं पुण्य पापादिकनो अभाव केम कहे छे ?" मा प्रमाणे बनायुधनुं वचन सांभळी चित्रचूल देव बोल्यो के-" हे कुमार ! मने कोई प्रकारे बोध थाय तेम नहोत, छतां तमे श्रेष्ठ युक्तिपूर्वक मने तखनो बोध पमाड्यो ते बहु सारं कयुं. तो हवे मारापर प्रसन्न घइने मने मिथ्यामतिने शीघ्र बोधिरत्न आपो. केमके इर्ष्याथी पण सत्पुरुषनुं करेलु दर्शन
