________________
| शत्रुना ये काटा कर्या, त्यारे ते ने अशनिपोषरूप थया. श्रीविजये ते यमेना चार ककडा कर्या, स्यारे चार अशनिपोष थिया. फरीथी ते चारेना श्रीविजये मजे ककडा कर्या, त्यारे पाठ भशनिघोष थया. भाप्रमाणे श्रीविजय प्रशनिघोषना जेटला
ककडा करतो तेटला प्रशनिघोष थवा लान्या. तेथी श्रीविजय राजा हवे शंकर! एम विचारमा मृढ बनी गयो. वेटलामा विद्या सिद्ध करीने अमिततेजा पोते प्रावी पहोंच्यो.
सिंहनी जेबो तेने भावतो जोइ हाथीनी जेम अशनिपोष तत्काळ नाशी गयो. तेने पकडी लाववा माटे अमिततेजाए | महाज्वाळा नामनी विद्याने हुकम कर्यो, एटले पाखा विश्वने जीतनारी ते विद्या अशनिघोषनी पाछळ दोडी. नासता अशनिपोषे कोई पण ठेकाणे शरण जोयुं नहीं, तेथी ते अत्यंत आकुळ व्याकुळ थइ दक्षिण भरतार्धमां गयो. त्यां ममता तेणे सीमनग पर्वत उपर बळदय सनिने जीया. ते मुनिने तत्काळ केवळशान उत्पन थयु हतुं अने तेनी चौतरफ देवतामो | परिवरला हता. भेटले ते शनिधोषे ते केवळीनं जशरण कर्य. त्यारे महाज्वाळा विद्या तेनो त्याग करी पाछी भावी ॥ भने तेपीए सर्व वृत्तांत अमिततेजाने कझो. ते सांभळी अमिततेजा अने श्रीविजय ए बने अत्यंत हर्ष पाम्या. त्यारपछी मुताराने लाववा माटे मारीच नामना दूतने मोकली ते बन्ने राजा सैन्य सहित विमानमां सी सीमनग पर्वत उपर गया, भने त्यां बन्नेए भक्तिथी चळ बळदेव केवळीने वंदना करी. मारीच विद्याधर पण चमरचंचा नगरीमा गयो, अने तेणे अशनिपोषनी माने कर्जा के-" सुताराने लइ जवा माटे मने अमिततेजा राजाए नही मोकन्यो के." पछी तेनी माना कहेवाथी सुताराने लइ से मारीच पण सीमनग पर्वतपर भाष्यो, भने तेणे श्रीविजय तथा अमिततेजाने सुतारा सौंपी. से बखते
||
