________________
२३६
महाकवि ब्रह्म रायमल्ल
हो रागो सह राजा व्रत लियो, अतीयार रहित व्रत कियो ।
मत मिष्यात सर्व तभ्यो, हो मरण काल लीयो सन्यास । । सजिया प्रारा समाधिस्पो, हो सुरपति स्वर्ग ग्यारहवं वास ॥२२॥
हरे से सन्यास श्रीमती मुई. पंत इंद्र इन्द्राको भइ । इंद्र पाउ सर भोगद, हो सुभरणा मत हृषि भयो । कुवाप सुन प्रवतरिउ. हो इह सिरोपाल राउतू भयो ।।२८३11
हो श्रीमती राणी फिरी बह काल, मैणा नगरि भई विसाल । इंद्राणी पद भोगयो, हो राजा एक भयांतर लागि । पाप पुण्य ब्योरी कहो. हो स्नेह र पूर्विल प्रमाणि ।।२४।।
हो सुग्यौ भवांतर हरयो भयो, नमसकार करि धरने गयो । सुखस्यो काल गर्भ सबा, हो वेव सास्त्र गुरू पूजा करें । समायका पोसो धरै, हो वचन जिणेसुर हिय धरै ॥२८५।।
श्रीपाल का वराग्य होना
हो सुखस्यो कित तक बीतौ काल, वन श्रीडा चान्यो सिरीपाल । राज लोक सह साधि ले, हो हस्ती कोच गल्यो देखियो । मन मैं संका उपनी, हो जन्म हमारी नाहक गयो ॥२८६।।
हो त्यो नहीं विर्ष रस रुद, कामिणी मीच गल्यो मतिमूठ । मदिरा मोह विटंगियो, हो मे मे फर झाला पडत । सह्या नहीं सुख सासुता, हो फिरिउ मूड बहुगति मै पडिउ ॥२८७।।
हो दीस जम्यो संपदा रासि, ते साहु दिल मोह को पासि । जीवन छूट मापुडी, हो कोइ घय चिति जे उपाउ । बंधरण तूट कम का, हो ले तप भाज प्रातम भाउ ॥२८॥
हो परिगह भार पुत्र नै दियो, क्षण जाइ मुनि बंदियो । हाथ जोडि विनती करं, हो स्वामी रक्षा करहु पसाउ | जीव सासुप्ता सुख लहै, हो पा प्रणाम सदा तुम भाउ ॥२८६।।
