________________
थोपाल रास
हो बाजा बरगू भेरि निसाण, सहनाइ झालरि प्रसमान । वर सुदरि ले चालियो हो, चारण बोल विद बखाण । रली रंग ते प्रति घणा, हो संक्षण गयो परोहण थान ।।११।।
हो घवल सेट्टि देखी सिरीपाल, साथि तीया सुभ जोवन बाल । मन में हरष भयो घणौं, हो बाणिक पुत्र सब भयो पानंद । बर कामिनी सोभा वणी हो जाणिकि सोभै रहणिचन्द ॥११२।।
हो विडहर महम भयो जैकार, सिरीपाल दीनो ज्योणार । तथा जुगति सन्तोषीया, हो कनके वस्त्र दीना बह दान । हाथ जोरि विनती करी हो धवल सेटि नै दीनो मान ।।११३।।
हो एक दिनि सिरीपारस हंसत, रेणमजूसा बुझे कंत । कोण देस थे ग्राइमा हो माता पिता कोण तुम द्वाम । कोण जाति स्वामी कहो, हो निच कोणा तुम्हारी नाम ॥११॥
हो मुणि कोडीमड करे. बखाण, मंगदेस चंपापुरि थान । सास सिधरथ राजइ, हो कुदापड तसु तीया सुजाणि । तास पुत्र सिरोपाल हों, हो वचन हमारा जाणि प्रमाणि ।।११५॥
हो भउ मिघरथ राजा तात, राज लीयो तसु नहुई भ्रात । बालपण हम काडिया, हो निस्यो कोड कर्म के भाइ । देस माम छाड्या घणा, हो ना उजेणी पहुता प्राइ ।।११।।
हो प्रजापाल राजा ति यानि, मणासुन्दरि मृता सुजाणि । राजा सा हमको दह, हो भयो विवाह कर्म सजोय । सिद्धचक्र पूजा करी, हो तासु पुण्य भागौ सङ्घ रोग ।।११७।।
हो हमस्यौ कहै बान गोपाल, राज जवाइ इहु सिरीपाल । नाम पिता को को न लेहो, मेरा मन में उपज्यो सोग । कामणि सेवक छाडिया, हो भृगुकछ पटणि सेटि संजोग ॥११८|
