________________
श्रीपाल रास
२११
हो पणो कहा करिजे पालाप, उपजे बुद्धि सकीज्यो पाप । माता नै मत वसिरौ हो हमस्यौ स्नेह तजे मत कंत । धर्म जिणेसर समरिज्यो, हो दिन पूजा कीजी परहंत ॥७८।।
हो कोडीभड बोल्यो सुंदरी, माता की बहु सेवा करी । अगरक्ष जे सात सै, हो भोजन वस्त्र देइ बहु भाइ । विनी भक्ति को घणो, हो पूजा दान करो मन लाइ ।।७।।
हो माता धरण बंदि घरवीर, चल्यो दीप ने साहस धीर । मन माहे संका नहीं. हो तंधि देस वन गिरि नदि खाल । सागर तट्ट वाढौ भयो, हो भृगकछ पटण सुविसाल ३०॥
हो घवघ सेठित माश बाह, पोहण पूर्ति गरी राम्। रत्नदीप ने गम कीयो, दो पोत न चले कर्म के माइ। निमित ज्ञान मुनि बुझीयो, लक्षण सहित नर ठेल्या जाइ ।।१।।
हो सेटि भर्ण नर ल्याऊ जोइ, लक्षण अंगि बतीस जु होइ । अणिक पुत्र लेबा गया, हो कोटौभड दीठौं बरबीर । होए हरष उपनौ घणो, हो बोल्या धणिक सुणो हो धीर ।।२।।
हो घबल सेठि तहाँ वेगा चलो, सी में काम होइ सह भलो । रत्नदीप प्रोहण चल हो, सिरीपाल मन चित बात । रत्नदीप हम जाइयो, हो पायो वणिक पुत्र के साथ ।।३।।
हो देखि सेटि मन हरक्षो भयो, घस्न दान कंचन बह दीयो। कोडाभडस्यौं वोन, हो पोत समूह ठेलि करवीर । सेवा मांगी आपमी, हो तुम्ह प्रसादि उत्तरो जल तीर IIEI
हो भासं सुभट सेट्टि भिलो, सुभट सहस दस मको जीवलो। एतो हमनं देइज्यो, हो वणिक भणे मांगी निरताइ । बात पाजूगती तुम कहो, हो भूषं दइके दीन्हां जाइ ।।८।।
