________________
कविवर ठक्कुरसी
२६३
से गुणवित जिय परमाद । षटु वाहरि षटु भितरिहि । सविउ मुतपु मा दुसह दुसरु । मय अट्ठ परहरि कियो । तेरह विह पारित उबरु । छम्ह चेरु णय विहि चरिउ । दह सिंह पालिउ धम्मु । एम जिणेसर पास अभि। स्वयो पुब कित कम्मू ।।१५।।
प्रा परीसह सहिय वाबीस, मरिट्ट कक्कर कणं । थुइ जिंदा सम भार भावण, गुण थाण गुणि बलिउ । नबो कम्मु नहु दिपा पावण, पम अोह पयार तव । सचि उति नीि नाम, पसुर नगर रह गरिद्धि माप दाम ॥१६॥
पित धिमाणिहि वैर संभलिउ । इल भाइ विल गाउ करण । घोर बीरु उसयु दुठज । जान पलिज ता जसुध । जल प्रसंखु बिम सत्त बुढउ । चिरुज बयारु बिसंभरिवि । सो रखिउ परणि । पल इबसमिउ पाचिउ ।
केवल गाणु जिरिषद ॥१७॥ तहि माविप सयल सूर मिलिवि, जय जय पभणत गिरि । नियवि तह सुरु कमछु णवउ, समोसरण सही साहिउ ।
बो दोस तजि गुरिण गरिदिउ, चश्तीस तिसय मंडियन । वसु पडिहारू संजोउ, अट्ट फम्मह रिणदिटु तिनि शान नयणि तिलोज १८॥ तवहि दरसिउ मागु कुमगु, बट बन्द सत्तासिन । तव पथय गुण भेउ प्रखिउ, संसार सागरि विषमि । पडत भव्य जनु सयलु रखिउ इम दोहंतउ सबल अगु। पुणु पत्तउ नियरिण, हूको सिंब, वसु गुण सहिउ साझप सुख निहाणी ।।१६।।
