________________
कविवर ठक्कुरस्रो
२८
शील गीत
पारासरु अस विस्वमत्त रिषि रहत दुवइ नि । कंद मूल वणि खंत हुँत पति खीण महा तनि । ते तरुणी मुहू पेखि मयण पसि हुवा विकलमति । पछह जि सरस प्रहारु लिति तह तणी कबरण गति । परिवो जु एक मनहि जि के मनु इंची बसि रहा तहु । विंध्याचल गिरि सापर तरह त मइ मनिउ सम्य सह ।।१।।
सिंधु यसह वन मझि मंस आरि यसो प्रति । वार एक वरस में करइ सिंघरणी सरि सुरती। पेखि परे वो पापु आसु मन मुडई न आसुर । खाह खंड पाषाण कामु सेवा निसि वासर | भोयरणु वसेखु नहु ठकुरसी इहु विकार सब मन तणो । सील रहहि ते स्पधं नर नहि पारामति गिणे ॥२॥
|| इति शील गीत समाप्त ।।