________________
सट्टारक रत्नकीर्ति एवं कुमुद चन्द्र : व्यक्तित्व एवं कृतित्व
१५५
मद करता मय गय संघारु । धसमसता भटयट र दार। हरगहणतां हयवर झकझोलु । रणसावर कल्लोलें रेलु ।। २ ।। भूतपिशाच परत हकार। व्यंतर विद्याधर चक्कार। लडथडतां भड़धड़ नच्चा९ । सुत्तो यमराणो जग्गाड ।। ५३ ॥ भूख्या राक्षस ने संतोष । क्षेतल्लो घरे बल पोषु । रोस चट्यो रग अंगणे पाडु । गड़गड़ता गिरि चरते पाडु ॥ ८४ ।। मुकटबद्ध राजाने मारु। छत्रभंग करी नाद उत्तार ।। शाकेता नगरी उज्जाडु। म्हारे को नवि पाये प्राडु' ॥ ५ ॥ विद्याधर बाजीगर माया । व्यं तर अन्तर चंचल छाया । ए जीलें किम शूर वखाणु । मुझसु आणि भढे तो जाणु' || ८६ ।। व करी कुम्भारज' कहीये। दण्ड धरे दरवानज लहीये । यमबाहन गजवेशर वाजी । बाल रमति सरषी रथ राजी ।। ८७ ।। पायक पूतलडां समभासे । ते सारु किम मझने मासे । प्राण बहुहु तेहनी माथे । जे सुरगिरि ग्रंथ्यो हरि हाथे ॥ ८८ ।। ते विरण प्राण चहै जे केहनी । तो लाये जननी जग तहन। । जा जा दूत जवानी करतो । एके बोल न बोले नर तो || ८६ ।। घातो जाय धणी में केहेजे । मुझ पहलो रण पावी रहे । नहीं तर हुं आबु बु वहेलो । चांपी भुमि पडुतझ पहिलो || ६० वीर वचन सावु हूं माणू। पुट करी जगें नाम उ राख्न। त्यारे दूत गयो शाकेतां । जाइ बीनवीयो भरत विनता ।। १ ।।
दूत कर वापिस भरत के पास प्राकर निवेदन करना
बाहुबली तझ प्राण न मानें । तहनां बोल न पोथे पाने । जो बली आतो दहेला जाऊ । नहीं तर बैठा गीत जगाऊ ।। ६२ ।। ते सांभलो ने राजा रूठो । हाव' ढील कसी ते ऊठो । साजो कटक शटक सु' चालो । बाहुबलीनी षड्भर टालो । १३ ।। त्यारे सैन्य-सजाई कीधी। रण जापाने फेरी दीधी। मदमाता मयगलमलयता। सिंजतरल' नेजा झलकता ॥ १४ ॥
सेना की तैयारी:
घम-घम घुघर वाला । गुम-गुम गुजंताल भगराला । घण्टा टंका रख रणकन्ता । लकती ढाल घसा लेहे कंता ।। ६५ ।।