________________
भट्टारक रत्नकीर्ति एवं कुमुदचन्द्र : व्यक्तित्व एवं कृतित्व
जीत्या जोर खंड श्रखंडा | बेरी बहु कीधी बहुरंड्या । दंड्या पंड्या गढपति गांठा | श्राठा नाहागजे उपराठा ॥ २६ ॥ गिरि गह्वर जलथल खंखोल्या | व्यंतर विद्यावर झकझोल्पा । साठ हजार वरसवरे धाव्यो । लच्छि सुलक्षण ललना लायो || २७ ॥ दिन जोड़ नगरी वसेको। पङ्क्त न मरुले सुर ठेलंता | त्यारे वचन चवे ते चकी । बोलाव्या मतिसागर मन्त्री ॥ २८ ॥
१५१
कहो किम चक्र न पेसें पोलें । ते मन्त्री बोल्या श्रध बोलें । स्वामी सांभलि वचन अम्हारां । प्राण न मानें बन्धु तम्हारा ॥ २६ ॥ तेव्हां बाहुबली बल पेपे । कोन्हें नवि मन माहें लेवे । धीर वीर गम्भीर महाबल । वेरी गज केसरी प्रति चंचल ।। ३० ।। निज तेजें तरणी पण भयो । एह्रां वचन सुखीनें कंप्यो । रहेष चढयो राजा ते बोले । कोण महीपति म्हारे तोले ॥ ३१ ॥ माय मान उतारु तेनुं । रणरभलावु बहुदल एहनु । त्यारे ते मन्त्री सुविचारी । बोल्या भूपति ने हितकारी ।। ३२ ॥ रहो रही स्वामी रोश न कीजे । तेहनु पेहेलो लेख लखीजे |
लेई विचारु चर जाये । वादें कहीं खोटि नवि थाये ॥ ३३ ॥
जेम तिहांजईने बेहेलो आवे | जोईये साज पडूतर लावे | एह विचार सभी मनें भाग्यो । प्राप्यो लेख सुदूत चलायो || ३४ ॥
बाहुबली के पास बूत भेजना :
।
बायो द्रुत गयो ते तत्क्षण । भेट्या राजकुमार सुलक्षण। आप्यो लेख सभा सङ्घ बेठां यांची वचन वयें ते रूठों ।। ३५ ।॥ कहे रे बरतें किस पग धार्यो । स्यारे बोले बोल विचार्यो । मानो छाण महीपति कैरी । श्रायें भूमि दली प्रधिके ।। ३६ ।। त्या द्रुत वचनें कलमलीया । चलतां वचन चवे ते बलीया । मां अम्हें तेही शिर वहीये । जेह थी भवसागर ऊतरीये ॥ ३७॥ एहवु' कहि चढीमा कैलाशे । लीधो संयम स्वामी पासें । त्यारे ते वर पाछो दीयो। प्रावीनें राजा विनयीयो ।। ३८ ।।
स्वामी तेणें सुऋद्धि छंडी । सेवा प्रादि जिनेश्वर मंडी | एह बचन सुणी तह सीयो । मनमा वैराग न बसीयो ॥ ३६ ॥
