________________
यशोधर रास
मझ पारध विषन करघू ए । स्वान खील्या एरिण जाए तो ॥ ए कपटी को दीसीयिए । एहने करूह विहारण तो ।।२२।।
तब खडग करें धरी । बसमस चाल्यो भूप तो ।। कल्याण मित्र को मुनि बन्दमा
राज मदें जीष प्रधिलोए । न लाहि न्याय सरूप तो ॥२३॥ तीरिण अवसरें सुनी बंदवाए 1 कल्याण मित्र वन मांहि तो ।। प्राथ्यो भावसहीत भलो ए । राय दीठो तरिग त्याहि तो ।।४।। अपुरव भेट लेई मल्यो ए ।गय दोषो बहमान तो ॥
घालों नरेंद्र मुनी वंदीपिए । कीजि धर्म नीथानतो ॥२५॥ राजा के विचार
तब राजा कहि मित्र सुरणो ए | महा कीफो अपसोण तो ।। पारष फावेया तणो ए। एह बांदि गुण कोरण तो ।।२६।। वली एणि स्वान नीलीया ए । मझ सरणा अति कर तो॥ वली नागो ममंगलो ए । कुल एह जगायतु ।।२७॥
हूं कुलवंत राजा सहीए । किम एहने नमायतो ।।२८।। कल्याण मित्र का उत्तर
तब कल्याण मित्र वोलीयो ए राज मरणो मम वात तो ।। पारध अपसुरण ती कलो ए। ते बोल सत्य वील्यात तो ॥२६॥ पाप कारज एथी नव्य होय ए । होय पुण्यनो एथी काम तो ।। स्थान स्वील्या ते फोक फहोए । कपटनो न लहि नाम तो ॥३०॥ तप परभाव एह मन गल्यो ए । सांत हवा ए प्रपार तो । नागो को ते ऊसर कहूए । सहूजन सहिनि विचार तो ॥३१॥ लोक नागो जण्ये नागो मरिए । नागो साधि सीव मोक्ष तु ।। जीव स्वभाव नागो होय ए । पहिरो ए विकृत लेख तो ॥३२॥ बली ईश्वर नागु कहो । नागो सही क्षेत्रपाल तु 11 सुरविद्याधर एहनि नमें ए । नगन काजि गुणमाल तो ।।३३।। वेद धर्मयी वेगलो कह्यो ए । वेद कहीयि एह ज्ञान तो । बझ विद्या उपनिषष ए । ब्रह्म लष्टि जेम भान तो ॥३४॥