________________
चन्द्रिका टीका सूत्र १६७ गीते हेयोपादेय निरूपणम्
८१३
वृंदा - उरःप्रशस्तं विज्ञेयम् । यदा च कण्ठे स्त्ररो वर्तितोऽतिस्फुटितश्च तदा कण्ठ मस्तम् । यदा च शिरसि प्राप्तः स्वरः स चेदानुनासिक्यरहितस्तदा शिरःप्रशस्वम् । यद्वा-उरः कण्ठशिरस्तु कफर हितेषु सत्सु यन् प्रशस्तं गीतं भवति तत्-उरः कण्ठशिरः प्रशस्तम् । तथा मृदुकरिभितपदबद्धम् - मृदुना = कोमलेन स्वरेण यद् गीयते तद् मृदुकम्, यत्र अक्षरेषु घोलनया संचरन् स्वरो रङ्गती तद् घोलनाबहुलं रिभितम् पदे = गेयपदेः बद्धम् = विशिष्ट रचनया रचितं - पदबद्धम् । पदत्रयस्य कर्मधारयः । तथा च - समतालप्रत्युत्क्षेपम् - उालः - हस्ततालसमुत्यः शब्दः प्रत्युविशालस्वर जब वक्षःस्थल में भर जाता है तब वह उरःप्रशस्त गान कहलाता है, गान का यह उरःप्रशस्त गुण है । गान का स्वर जब कंठ में भर जाता है और वह अतिस्फुट होता है तब वह कण्ठ प्रशस्त गान कहलाता है। गान का यह कण्ठप्रशस्त गुण है। जब गान का स्वर शिर में जाकर यदि अनुनासिक से वह रहित हो जाता है तब वह गान शिरःप्रशस्त कहलाता है । गान का यह शिर:प्रशस्त गुण है । अथवा कफ रहित होने पर उर, कंठ और शिर ये सब प्रशस्त रहते हैं, उस समय गाया गया गीत भी प्रशस्त होता है । ऐसा गीत उरः कंठ शिरः प्रशस्त कहलाता है । (मउयरिभियपदबद्धं) तथा मृदुक रिभित और पदबद्ध, भी गान के ३ तीन गुण हैं- जो गान कोमल स्वर से गाया जाता है, 'मृदुक' गुणवाला गाना है। जहां अक्षरों में घोलना से संचार करता हुआ स्वर चलता रहता है ऐसा वह घोलना बहुल गान 'रिभित' गुणवाला गान कहा जाता है। जिस गान
થઈ જાય છે ત્યારે તે ઉરઃપ્રશસ્ત ગીત કહેવાય છે. ગીતના આ ઉર:શસ્ત ગુણુ છે ગાનના સ્વર જ્યારે કૅપ્રદેશમાં ભરાઈ જાય છે અને તે અતિસ્કુટ હાય છે ત્યારે તે કઠપ્રશસ્ત ગીત કહેવાય છે ગાન ના આ કંઠપ્રશસ્ત ગુણુ છે. જ્યારે ગાનના સ્વર મસ્તકમાં જઈને તે અનુનાસિક વિનાના થઈ જાય છે ત્યારે તે ગાન શિરઃપ્રશસ્ત કહેવાય છે ગાનના આ શિરઃપ્રશસ્ત ગુણ છે. અથવા કફ રહિત હૈાવા ખાદ ઉર, કઠ, અને શિર આ બધા પ્રશસ્ત રહે છે તે વખતે ગવાયેલ ગીત પણ પ્રશસ્ત હે!ય છે એવુ' ગીત ઉર: કંઠ, शिरःप्रशस्त उडेवाय छे. ( मउयरिभियपदबद्धं) तेन भृहुई रिक्षित भने પદ બદ્ધ આ પ્રમાણે પણ ગીતના ત્રણ ગુગૢા છે જે ગાન કામળ સ્વરમાં ગવાય છે તે મૃદુક ગુણુ યુક્ત ગાન કહેવાય છે જ્યાં અક્ષરામાં ઘાલનાથી સચરણુ કરતા સ્વર ચાલતા રહે છે એવુ' તે ઘેાલન મહુલ ગીત ‘ રિભિત ’ગુરુ યુક્ત ગીત કહેવાય છે જે ગીતમાં પદોની રચના વિશિષ્ટ હાય છે, તે
५६