________________ એકવીશ ભવને સ્નેહસંબંધ નિકળ્યો. એક એક નવીન શહેરને જોતાં અમે દેવશાલ દેશની લગભગ પહોંચી ગયા. ઘોડેસ્વાર થયેલે હું અમારા સાર્થની આગળ ચાલતો ને માર્ગનું શેધન કરતો હતો એક સમયે સાર્થની આગળ ચાલતા મેં દૂરથી એક ઘેડેસ્વારને જમીન ઉપર પડેલો જોયે, કંઇક સંભ્રમથી હું તેની પાસે આવ્યો તે એક નવજવાન સ્વરૂપવાન અસ્વાર માર્ગમાં મૃત્યુને ભેટવાને તૈયારી કરતો મુછિત સ્થિતિમાં પડેલો જોયો, એને અશ્વ નજીકમાં મરણ પામેલો પડેલા હતો, તરતજ અશ્વ ઉપરથી ઉતરી હું એ નવજવાન પાસે ગયો કંઈક આશા જેવું જણાતાં મેં જલસિંચન કર્યું, બીજી સારવાર કરી. મારી શુશ્રષાથી નવચેતન પામેલો એ જવાન ભાનમાં આવ્યો-સાવધ થયો, સાવધાન થઈ બેઠો થયો, મેં એ શું પુરૂષને પૂછ્યું. હે સુંદર! તમે કેણુ છે ? આવા કષ્ટને તમે શી રીતે પામ્યા ?" . : : “હે પરોપકારી. હું દેવશાલપુર નગરથી આ અશ્વ ઉપર આરૂઢ થઈને નિકળ્યો હતો, પણ વિપરીત શિક્ષા પામેલ અશ્વ મને લઈને દૂર નિકળી ગયો. આખરે હું અને અધ બને શ્રમિત થઈ ગયા. પરિણામે આ અશ્વ પડીને મરી ગયો હું મરવાની તૈયારીમાં હતા પણ ભ્રાત! તેં મને નવજીવન આપી તારે ધર્મ બજાવ્યું, , “અમે પણ દેવશાલપુર તરફ જઈએ છીએ, તેથી તમારે ને અમારે માર્ગ એક હોવાથી આપણે સાથે જઈશું મિત્ર ! તમે મોટા ભાગ્યવાળા જણાઓ છો, જરા ખાનપાન કરીને સ્વસ્થ થાઓ પછી આપણે આગળ વધીયે.” * સાથે પણ પછવાડેથી આવી પહોંચ્યો. મેં તરતજ શિતલજલનું પાન કરાવી મોદક વગેરેથી ભેજન કરાવી એ મિત્રને સ્વસ્થ કર્યો. સુખાસનમાં બેસાડી અમે બને P.P. Ac. Gunratnasuri M.S. Jun Gun Aaradhak Trust
