________________ અને ફરસાણ યુકત ભેજન છેડે અને સ્ત્રી વિષે પણ સંપૂર્ણ સંયમ ક્રમે-કમે કેળવતે જાય; તે રીતે સત્યની દિશામાં પણ સાધના ક્રમે ક્રમે મારે અનુભવ નમ્રભાવે કહી દઉં : “પિતાજીની ઈચ્છા કાંત હું ડેકટર થાઉં અને કાંતો વેપારી બનું, એ જાતની હતી. પણ, -વાય-સંપન્ન આજીવિકા વેપારમાં અશક્ય હેઈ, તે મારા માટે બંધબેસતું નહોતું. બીજો વિકલ્પ ડેકટર બનવાનો હતો. હું જ્યારે ભણવા ગયો ત્યારે પિતાજીએ વાત્સલ્યભર્યા આગ્રહે રૂપિયા પચાસ મને આપેલા. તે મેં પ્રતીકરૂપે લીધા અને વાપર્યો નહીં. , , ' ઈન્ટરમાં ભણતો હતો તે વખતે એક બનાવ બન્યો. એક વિધાથ બી. એ.ના છેલ્લા વર્ષમાં હતો. ટર્મ ભરવાનાં નાણાં તેની પાસે નહીં. જો એ ઊઠી જાય તો ! સરકારી નોકરીમાં મેટ્રીક પાસ સુધીની જગ્યતા ગણાય. મહાવીર વિદ્યાલયની મને મળેલી લોન તેને આપી દીધી. હું કપડાં જોયેલાં પહેરું એટલે બીજા વિધાર્થીઓ હું સાધન સંપન્ન છું એમ કદાચ માની લેતા હશે. મેં લોન બીજા વિદ્યાર્થીને આપી દીધાની વાત મહાવીર વિદ્યાલયના તે વખતના મંત્રી શ્રી મોતીચંદ કાપડિયાને લખી જણાવી. તેમને ઠપકો મળ્યો કે “આમ તમારાથી ન અપાય !" પણ મને તે જ્યારે જરૂર પડી ત્યારે લોન એક યા બીજી, સંસ્થા તરફથી મળી ગઈ અને કામ ચાલ્યું. : તે વખતે છાત્રાલયને ખર્ચ માસિક દશ-પંદર રૂપિયા આવે. હું ત્રણ વર્ષ રહ્યો. તાળું મારતો નહીં છતાં પણ એક પાઇ ચોરાઈ નહીં. બી. એ. ભણે ત્યાં સુધી આમ ચાલ્યું. એક છોકરે પૂના જતાં બેગ લઈ ગયો એટલે ધાબળામાં કપડાં વીંટીને હું નીકળી પડ્યો. જે કુટુંબમાં હું જતો ત્યાં પણ મને મળે તેટલું આપી દેવાની વૃત્તિ હતી. એ કુટુંબને પણ અમારાથી રાહત હતી. મારી પાસે એક રૂપિયા હતો. તે લઈને P.P. Ac. Gunratnasuri M.S. Jun Gun Aaradhak Trust
