________________ આગમસૂત્ર 13, ઉપાંગસૂત્ર 2, રાજપ્રશ્નીયા વાંદી-નમીને આમ કહ્યું - જે રીતે આપ દેવાનુપ્રિયની પાસે ઘણા ઉગ્રો, ભોગો યાવત્ ઇભ્ય-અભ્યપુત્રો, હિરણ્ય-સુવર્ણ-ધન-ધાન્યબલ-વાહન-કોશ-કોઠાગાર-પુર-અંતઃપુરનો ત્યાગ કરીને, વિપુલ ધન-કનક-રત્ન-મીણ-મોતી-શંખશિલા-પ્રવાલ-સંતસારરૂપ દ્રવ્યને વિતરીત કરી, વિગોપીત કરી, દાન દઈને, પરિભાગ કરીને, મુંડ થઈને, ઘરથી. નીકળીને અનગારિક પ્રવ્રજ્યા લે છે. હું તેમ કરવા હિરણ્યાદિનો ત્યાગ કરી યાવત્ પ્રવ્રજિત થવાને માટે સમર્થ નથી. હું આપ દેવાનુપ્રિયની પાસે પાંચ અણુવ્રતિક અને સાત શિક્ષાવ્રતિક રૂપ બાર પ્રકારનો. ગૃહસ્થ ધર્મ સ્વીકારીશ. દેવાનુપ્રિય ! સુખ ઉપજે તેમ કરો, પ્રતિબંધ ન કરો. ત્યારે ચિત્તસારથી, કેશીકુમાર શ્રમણ પાસે પંચાણુવ્રતિક યાવત્ ગૃહીધર્મ સ્વીકારીને વિચરે છે. ત્યારપછી તે ચિત્તસારથી કેશીકુમાર શ્રમણને વંદન-નમસ્કાર કરીને જ્યાં ચાતુર્ધટ અશ્વરથ છે, ત્યાં જવા ઉદ્યત થયો. ચાતુર્ઘટ અશ્વરથમાં બેસી, જે દિશાથી આવેલ ત્યાં પાછો ગયો. સૂત્ર-પપ ત્યારપછી તે ચિત્તસારથી શ્રાવક થયો. તે જીવાજીવનો જ્ઞાતા, પાપ-પુન્યનો ભેદ પામેલ, આસવ-સંવરનિર્જરા-ક્રિયા-અધિકરણ-બંધ-મોક્ષ સ્વરૂપમાં કુશળ. બીજાની સહાયતાનો અનિચ્છુક, દેવ-અસુર-નાગસુવર્ણ-ચક્ષ-રાક્ષસ-કિંમર-ફિંપુરુષ-ગરુડ-ગંધર્વ-મહોરગાદિ દેવગણ વડે નિર્ચન્જ પ્રવચનથી અનતિક્રમણીય (અર્થાત દેવ, અસર આદિ કોઈ તેને નિગ્રંથ પ્રવચનથી ચલાયમાન કરવા સમર્થ નથી), નિર્ચન્જ પ્રવચનમાં નિઃશંકિત(શંકારહિત), નિષ્કાંક્ષિત(ઈચ્છારહિત), -નિર્વિચિકિત્મિક(ધર્મક્રિયાદિનાં ફળના સંદેહરહિત), લબ્ધાર્થ, ગૃહીતાર્થ, પુચ્છિતાર્થ, વિનિશ્ચિતાર્થ, અભિગતાર્થ, અસ્થિમજ્જામાં પ્રેમાનુરાગરક્ત હતો. હે આયુષ્યમાન ! આ નિર્ચન્જ પ્રવચન જ અર્થ છે, પરમાર્થ છે. શેષ અનર્થ છે. તેનું હૃદય સ્ફટિક જેવું નિર્મળ થઇ ગયું, ભિક્ષુ આદિ માટે તેના ઘરના દ્વાર સદા ખુલ્લા રહેવા લાગ્યા. અંતઃપુરમાં તેનો નિઃશંક પ્રવેશ થઇ શકતો, ચૌદશ-આઠમ-અમાસ-પૂનમમાં પ્રતિપૂર્ણ પૌષધને સમ્યક્ પાલન કરતો, શ્રમણ નિર્ચન્થને પ્રાસુક-એષણીય અશન-પાન-ખાદિમ-સ્વાદિમ વડે તથા પીઠ-ફલક-શચ્યા-સંસ્મારક વડે તથા વસ્ત્ર-પાત્ર-કંબલપાદપ્રીંછન-ઔષધ-ભૈષજથી પ્રતિલાભિત કરતો, ઘણા શીલ-વ્રત-ગુણ-વેરમણ-પચ્ચક્ખાણ-પૌષધોપવાસથી. આત્માને ભાવિત કરતા જે ત્યાંના રાજકાર્યો યાવતુ રાજ-વ્યવહારોને જિતશત્રુ રાજા સાથે સ્વયં જ પ્રત્યુપ્રેક્ષણ કરતો વિચરવા લાગ્યો. સૂત્ર-પ૬ થી 61 56. ત્યારે તે જિતશત્રુ રાજા અન્ય કોઈ દિવસે મહાર્થ યાવત્ ભેંટણું તૈયાર કરે છે. કરીને ચિત્તસારથીને બોલાવીને કહ્યું - હે ચિત્ત ! તું સેયવિયા નગરી જઈ પ્રદેશી રાજાને આ મહાર્થ યાવત્ ભેંટણુ આપ. મારા તરફથી. વિનયથી નિવેદન કરજે કે આપે મારા માટે જે સંદેશ મોકલ્યો છે, તે જ પ્રકારે અવિતથ અને અસંદિગ્ધરૂપે સ્વીકારું છું. એમ કહી ચિત્ત સારથીને વિદાય આપી. ત્યારે તે ચિત્તસારથી, જિતશત્રુ વડે વિસર્જિત કરાતા, તે મહાર્થ ભેંટણું યાવત્ લઈને યાવત્ જિતશત્રુ રાજા પાસેથી નીકળે છે, નીકળીને શ્રાવતી નગરીની વચ્ચોવચ્ચ થઈ, રાજમાર્ગે અવગાઢ આવાસમાં જાય છે, ત્યાં મહાર્થી ભેંટણુ યાવત્ સ્થાપે છે. સ્નાન કરી યાવત્ કોરંટ પુષ્પમાળા યાવત્ મહત્ પાદચાર વિહારથી(પગે ચાલતા), મહત્ પુરુષ વાગરાથી પરિક્ષિપ્ત(વિશાલ જન સમુદાય સાથે), રાજમાર્ગે અવગાઢ આવાસ(પોતાના ઊતારે)થી નીકળે છે. શ્રાવતી નગરીની વચ્ચોવચ્ચથી કોષ્ઠક ચૈત્યે કેશીકુમાર શ્રમણ પાસે આવે છે. કેશીકુમાર શ્રમણ પાસે ધર્મ સાંભળી યાવત્ હર્ષિત થઈ, ઉસ્થિત થઈ યાવત્ કહે છે - હે ભગવન્! નિશ્ચ મુનિ દીપરત્નસાગર કૃત “(રાજપ્રશ્નીય) આગમસૂત્ર ભાવાનુવાદ Page 41