________________ આગમસૂત્ર 6, અંગસૂત્ર 6 જ્ઞાતાધર્મકથાંગસૂત્ર યાવત્ ભર્યા. ત્યારપછી સાંયાત્રિકોએ દક્ષિણાનુકૂલ વાયુથી ગંભીર પોતપટ્ટને આવ્યા. પોતવહન લાંગર્યા. અશ્વોને ઊતાર્યા. પછી હસ્તિશીર્ષ નગરે કનકકેતુ રાજા પાસે આવ્યા. આવીને બે હાથ જોડી યાવત્ વધાવીને અશ્વો આપ્યા. ત્યારપછી કનકકેતુએ તે સાંયાત્રિક નૌવણિકોને શુલ્ક રહિત કર્યા. પછી સત્કારી, સન્માનીને વિદાય આપી. પછી તે કનકકેતુએ કૌટુંબિક પુરુષોને બોલાવ્યા. સત્કારી-સન્માની યાવત્ વિદાય આપી. ત્યારપછી કનકકેતુએ અશ્વમર્થકોને બોલાવ્યા, બોલાવીને કહ્યું - હે દેવાનુપ્રિયો ! તમે મારા અશ્વોને વિનિતા કરો. ત્યારે અશ્વમર્થકોએ તહત્તિ' કહી આજ્ઞા સ્વીકારી. તેઓએ તે અશ્વોને ઘણા મુખ-કર્ણ-નાક-વાળ-ખુર-કડગ-ખલિણ બંધનો વડે તથા અહિલાણપડિયાણ-અંકલ વડે, વેલ-ચિત્ત-લતા-કશ-વિ પ્રહાર વડે વિનીત કર્યા. કરીને કનકકેતુ રાજા પાસે લાવ્યા. ત્યારે કનકકેતુએ તેમને સંસ્કારી યાવત્ વિદાય કર્યા. ત્યારે તે અશ્વો ઘણા મુખબંધન યાવત્ છેિવ પ્રહાર વડે, ઘણ શારીરિક અને માનસિક દુઃખોને પામ્યા. હે આયુષ્યમાન્ શ્રમણો! આ પ્રમાણે આપણા જે સાધુ-સાધ્વી દીક્ષા લઈને ઇષ્ટ શબ્દાદિમાં સક્ત, રક્ત, વૃદ્ધ, મુગ્ધ, આસક્ત થાય છે, તે આ લોકમાં ઘણા શ્રમણ યાવત્ શ્રાવિકા વડે હેલણા પામી યાવત્ સંસારમાં ભટકશે. સૂત્ર-૧૮૭ થી 207 187. કલ, રિભિત, મધુર તંત્રી, તલ, તાલ, વાંસ, કકુદ, રમ્ય, શબ્દોમાં અનુરક્ત થઈ, શ્રોત્રેન્દ્રિયવશાર્ત પ્રાણી આનંદ માને છે. 188. શ્રોસેન્દ્રિયની દુર્દાન્તતાથી આટલા દોષો થાય છે - જેમ પારઘીના પીંજરામાં રહેલ તિતર, શબ્દને ન સહેતા વધ-બંધન પામે છે. 189. ચક્ષુરિન્દ્રિય વશવર્તી, રૂપોમાં અનુરક્ત, સ્ત્રીઓના સ્તન, જઘન, વદન, પગ, નેત્ર તથા ગર્વિષ્ઠ સ્ત્રીની વિલાસયુક્ત ગતિમાં રહે છે. 190. ચક્ષુરિન્દ્રિયની દુર્દાન્તતાથી આટલો દોષ છે - બુદ્ધિહીન પતંગિયુ જલતી એવી આગમાં પડે છે. 191. ધ્રાણેન્દ્રિય વશવર્તી, ગંધમાં અનુરક્ત પ્રાણી શ્રેષ્ઠ અગર, ધૂપ, ઋતુસંબંધી માલ્ય, અનુલેપન વિધિમાં રમણ કરે છે. 192. ધ્રાણેન્દ્રિયની દુર્દાન્તતાથી આટલા દોષ છે - ઔષધિ ગંધથી સર્પ પોતાના બિલથી બહાર નીકળી કષ્ટ પામે છે.. 193. જિહેન્દ્રિય વશવર્તી, રસાસ્વાદ આસક્ત પ્રાણી તિક્ત-કર્ક-કસાયી-અમ્લ-મધુર ઘણા ખાદ્યપેદ્ય-લેહ્યમાં રમે છે. 194. જિહેન્દ્રિય-દુર્દાન્તને આટલા દોષ થાય છે - ગલમાં લગ્ન થઈને પાણીની બહાર ખેંચાયેલ મત્સ્ય, સ્થળે જઈ તરફડે છે. 15. સ્પર્શનેન્દ્રિય વશવર્તી, સ્પર્શમાં રક્ત પ્રાણી ઋતુમાં સેવ્ય સુખોત્પાદક વૈભવ સહિત, હૃદય અને મનને સુખદમાં રમે છે. 196. સ્પર્શનેન્દ્રિય દુર્દાન્તના આટલા દોષો થાય છે - લોઢાનો તીક્ષ્ણ અંકુશ હાથીના મસ્તકને પીડા પહોંચાડે છે. 197. કલ, રિભિત, મધુર તંત્રી-તલતાલ-વાંસ આદિના શ્રેષ્ઠ અને મનોહર વાદ્યોના શબ્દોમાં આસક્ત ના થતો વશારૂંમરણે(દુઃખને વશ થઈને હાય-હાય કરતો) ન મરે. 198. સ્ત્રીઓના સ્તન, જઘન, વદન, હાથ, પગ, નય, ગર્વીય વિલાસી ગતિ આદિ રૂપોમાં અનાસક્ત, વશાર્ત મરણે ન મરે. મુનિ દીપરત્નસાગર કૃત્ “(જ્ઞાતાધર્મકથા)” આગમસૂત્ર અનુવાદ Page 123