________________ આગમસૂત્ર 2, અંગસૂત્ર 2 ‘સૂત્રકૃત્’ પ૭૨- ધીર પુરુષ ઉક્ત મદસ્થાનોને છોડી દે, ફરી ન સેવે. બધા ઉચ્ચ-નીચ ગોત્રોથી મુક્ત તે મહર્ષિ સર્વોત્તમ મોક્ષ ગતિને પામે છે. સૂત્ર-પ૭૩ થી 576 - પ૭૩- ઉત્તમ લેશ્યાવાળા, દૃષ્ટધર્મા મુનિ ભિક્ષા માટે ગામ કે નગરમાં પ્રવેશી, એષણા અને અનેષણાને સમજીને અન્ન-પાન પ્રતિ અનાસક્ત રહી શુદ્ધ ભિક્ષા ગ્રહણ કરે. પ૭૪- સાધુ અરતિ-રતિનો ત્યાગ કરીને બહુજન મધ્યે રહે અથવા એકચારી બને. પણ સંયમમાં અબાધક વચન બોલે. વળી ધ્યાનમાં રાખે કે ગતિ-આગતિ જીવની એકલાની જ થાય... પ૭૫- ધીર પુરુષ સ્વયં જાણીને કે સાંભળીને પ્રજાને હીતકર ધર્મ બોલે, ઉત્તમ ધૈર્ય ધર્મવાળાપુરુષ નિંદ્ય કાર્ય કે ફળની પ્રાપ્તિ માટે કાર્ય ન કરે... પ૭૬- સાધુ, શ્રોતાના અભિપ્રાયને પોતાની તર્કબુદ્ધિથી સમજ્યા વિના ધર્મનો ઉપદેશ ન આપે, શ્રોતાને શ્રદ્ધા ન થતા તે ક્રોધિત બની જાય. તેથી સાધુ, અનુમાનથી બીજાના અભિપ્રાય જાણીને ધર્મનો ઉપદેશ આપે. સૂત્ર-પ૭૭ થી પ૭૯ પ૭૭– ધીર સાધુ, શ્રોતાના કર્મ અને અભિપ્રાય જાણીને ધર્મ કહે, તેમનું મિથ્યાત્વ દૂર કરે, તેમને સ્ત્રીરૂપમાં મોહ ન પામવા સમજાવે, તેમાં લુબ્ધથનાર નાશ પામે છે. ત્રસ સ્થાવર જીવોનું હિત થાય તેવો ઉપદેશ આપે. પ૭૮- સાધુ, ધર્મનો ઉપદેશ આપતા પૂજા-પ્રશંસાની કામના ન કરે, કોઈનું પ્રિય-અપ્રિય ન કરે. સર્વે અનર્થો છોડીને, અનાકુળ-અકષાયી બને... પ૭૯- ધર્મનું યથાર્થ સ્વરૂપ જોઈને, બધાં પ્રાણીની હિંસાને તજે. જીવન-મરણનો અનાકાંક્ષી બને તથા માયાથી મુક્ત થઈને વિચરણ કરે - તેમ હું કહું છું. કે શ્રુતસ્કંધ-૧, અધ્યયન-૧૩ યથાતથ્ય નો ભાવાનુવાદ પૂર્ણ મુનિ દીપરત્નસાગર કૃત્ (સૂત્રકૃત)” આગમસૂત્ર ભાવાનુવાદ Page 52
