________________ સંઘભેદ નામનું મહાપાપ 37 આટલી વિગત 5. શ્રી કલ્યાણવિજયજી મહારાજે “પર્વતિથિ ચર્ચા સંગ્રહ” ના પેજ ૩૮-૩૯-૪૦માં જણાવી છે. શ્રી પૂજય શ્રી ધરણેન્દ્રસૂરિજીએ પોતાના હંડબિલમાં જે ગપ્પાબાજી કરી છે તેને આજના તપાગચ્છના એક પણ આચાર્ય સ્વીકારવાની વાત ન કરે. હંડબિલની વાત વાગ્યા પછી વિચારક કોઈ પણ વાચક તેને મહત્ત્વ ન આપે. છતાં એક શ્રી પૂજ્યની સત્તાના જોરે તેમણે થાય તેટલા ધમપછાડા કરી લીધેલા. સત્તાના જોરે સિદ્ધાંત સામે બખેડા હજી કઢાય પણ સિદ્ધાંત લોપી શકાતો નથી. શ્રી પૂજ્યના દાવા મુજબ તે વખતે તેમણે ઘણા સ્થાનોમાં બે પડવાની બે તેરસ કરાવી હતી. આજે તેમના હવાઈ તરંગને તપાગચ્છનો એક માણસ સ્વીકારતો નથી. આ ઈતિહાસ એટલા માટે યાદ કરાય રહ્યો છે કે લોકોને કેવા કેવા સંયોગોમાં કેવું કેવું બને છે તેનો ખ્યાલ આવે. થોડા કે વધારે ને નાના કે મોટાના ગણિત સાથે સત્ય શોધાતું નથી. બધાના વડા તરીકે બેસી ગયેલા શ્રી પૂજય સિદ્ધાંતની વાતમાં સાવ અભણ હતા અને મહાગ્રહના કારણે સાવ ખોટા હતા તેની કબુલાત કોઈ પણ સમજુ માણસને કરવી જ પડે છે. આવડા મોટા શ્રી પૂજય ખોટા હોય - એવી મુગ્ધ દલીલ અહીં કોઈ ન કરે. ભૂતકાળ માટેનું આ ડહાપણ જો દરેક કાળ માટે લગાવાય તો વ્યામોહ ક્યાંય ઉભો ન થાય. હવે આપણે ઉદયપુરની ઘટનાને યાદ કરીએ. શ્રી સાગરાનંદ સૂ. મ. ના ગુરુ શ્રી ઝવેરસાગરજી મ. ઉદયપુરમાં ચાતુર્માસ હતા. તે સમયે શ્રીપૂજય ધરણેન્દ્રસૂરિજી પણ ઉદયપુરમાં જ ચાતુર્માસ હતા. યોગાનુયોગ વિ.સં. ૧૯૩પની એ સાલમાં ભાદરવા સુદ- રનો ક્ષય આવ્યો હતો.આજે બીજનો ક્ષય સાંભળીને ભડકનારા પુણ્યવાનોના પૂર્વજો બીજનાં ક્ષયનો પણ કેવી સહજતાથી સ્વીકાર કરતા હતા તે તમને તે વખતની જૂની ભાષામાં નીકળેલું હેન્ડબીલ વાંચતા જાણવા મળશે. શ્રીપૂજય ધરણેન્દ્રસૂરિજીએ તો વિ.સં. ૧૯૩૫ની સાલમાં ભાદરવા સુદ બીજનો ક્ષય આવતા પોતાની અસલ અદામાં જાહેર કરી દીધું. ભાદરવા સુદ બીજનો ક્ષય છે. એ ક્ષય ના થાય. શ્રાવણ વદ તેરસનો ક્ષય કરી દો. અત્યાર સુધી તો ઠીક હતું કે શ્રીપૂજયની માં માથા વિનાની વાત ચાલી