________________
[२०]
मनोलय.
तुवां तुंचि मनिलें, तरि तूंचि अवघें झालें, मनाचें गेलें, मनपण गा ॥ ३२ ॥
पाहे पां विचारिं, तुच अससी निरंतरिं, मनांचा गहरिं, रिगौनियां ॥ ३३ ॥
मनां माजि रिघ पां, तं रिघालेपण नव्ह पां, नव्हलेपण सांडिं पां, सांडित्यें नसिं ॥ ३४ ॥
तेथ आणीक काय उरैल, आपणपांचि आपण असैल, जेथ शब्द हा खुंटैल, आपें आपु ॥ ३५ ॥
जें बोलतां न बोलवें, मनांसि न कळवे, तें होउनि अघवें, असताच असे ॥ ३६ ॥
पाहे पां तूंचि नाही, तेथ पाविजैल तें काइ, मग ध्यानां कवणिं ठाइ, सामावणी ॥ ३७ ॥
आधीं मनें उरावें, मग ध्यानातें धरावें, आता असो हैं आघवें, आणपांचि ॥ ३८ ॥
अगा हें अघवेंचि उकललें, कांहिंचि नाहीं गुंतलें, मज प्रतीति आले, म्हणौनि बोलिलां ॥ ३९ ॥
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
