________________
૨૨
શુભસંગ્રહ-ભાગ ૭ માં તક મહી બેઠી થી.
સહસા મિલ બાગચી ને પૂછા-બુઠ્ઠી ! તૂ યહાં કર્યો બૈઠી હૈ? ઝે કુછ ખાને કો મિલ ગયા.
માધવી–હાં હજૂર! મિલ ગયા. બાગચી–તે જાતી કે નહીં ?
માધવી-કહાં જાઉં સરકાર! મેરા કેઈ ઘર ઠાર થોડે હી હૈ! હુકમ હે તે યહીં પડ રહું. પાવભર આટે કી પરવસ્તી હે જાય હજૂર.
બાગચી-નૌકરી કરેગી ? માધવી-ક ન કરૂંગી સરકાર? યહી તે ચાહતી હું. બાગચી-લડકા ખેલા સકતી હૈ ? માધવી–-હાં હજૂર! યહ મેરે મન કા કામ હૈ.
બાગચી--અચ્છી બાત હૈ. તૂ આજ હી સે રહ. જા, ઘર મેં દેખ; જે કામ બતાએં વહ કર.
(૩) એક મહિના ગુજર ગયા. માધવી ઇતના તન મન સે કામ કરતી હૈ કિ સારા ઘર ઉસસે ખુશ હૈ. બહૂજી કા મિજાજ બહુત હી ચિડચિડા હૈ, વહ દિનભર ખાટ પર પડી રહતી હૈ ઔર બાત બાત પર નૌકર પર ઝલાયા કરતી હૈં. લેકિન માધવી ઉનકી ઘુડકિયાં કો ભી સહર્ષ સહ લેતી હૈ. અબ તક મુશ્કિલ સે કઈ દાઈ એક સપ્તાહ સે અધિક ઠહરી થી. માધવી હી કા કલેજા હૈ કિ જલી કટી સુન કર ભી મુખ પર મલ નહીં આને દેતી.
મિ. બાગચી કે કઈ લડકે હે ચુકે થે, ૫ર યહી સબસે છોટા બચ્ચા બચ રહા થા. બચ્ચે પૈદા તે હષ્ટ પુષ્ટ હોતે, કિન્તુ જન્મ લેતે હી ઉન્હેં એક ન એક રેગ લગ જાતા થા ઔર કેાઈ દો ચાર મહિને, કઈ સાલભર છ કર ચલ દેતે થે. માં-બાપ દેને ઇસ શિશુ પર પ્રાણ દેતે થે. ઉસે જરા જુકામ ભી હો જાતા તો દેશનો વિકલ હે જાતે. સ્ત્રી-પુરુષ ને શિક્ષિત છે, પર બચ્ચે ફી રક્ષા કે લિયે ટોના ટોટકા, દુઆ તાવીજ, જંતર મંતર, એક સે ભી ઉન્હ ઇન્કાર ન થા.
માધવી સે યહ બાલક ઈતના હિલ ગયા કિ એક ક્ષણ કે લિયે ભી ઉસકી ગોદ સે ન ઉતરતા. વહ કહીં એક ક્ષણ કે લિયે ચલી જતી તે રે રે કર દુનિયા સિર પર ઉઠા લેતા. વહ સુલાતી તે સેતા, વહ દૂધ પિલાતી તે પીતા, વહ ખેલાતી તો ખેલતા, ઉસકે વહ અપની માતા સમઝતા. ઉસકે સિવા ઉસકે લિયે સંસાર મેં ઔર કેઈ અપના ન થા. બાપ કે તે વહ દિનભર મેં કેવલ દે ચાર બાર દેખતા ઔર સમઝતા યહ કોઈ પરદેસી આદમી હૈ.
www.umaragyanbhandar.com
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat