________________
ર૧૨
શુભસંગ્રહ-ભાગ ૭ માં કહ સુનાયા. શાહ સાહેબ ને કહા-–
અચ્છા! યહાં સે નિપટ કર પ્રમોદ-વન મેં બેર કે વૃક્ષ કે નીચે આઓ !”
યહ કહ કર શાહ સાહેબ ચલે ગયે. પંડિતજી ને પોથીયાત્રા બાંધ, શ્રોતાઓં સે વિદા હે પ્રમોદ–વન કી રાહ લી. કુછ શ્રોતાઓ ને પીછા કિયા; પરંતુ ઉન્હોને યહ કહ કર કિ, ઉનકે સાથ રહને સે શાહ સાહેબ કે દર્શન નહીં મિલેંગે, ઉન્હેં લૌટા દિયા. ઇસ પર ભી એક વ્યક્તિ ચુપકે-ચુપકે પીછે ચલા હી ગયા. પંડિતજી ને પ્રદ વન મેં પહુંચ, બેર કે વૃક્ષ કે નીચે બેજ કી; પરંતુ શાહ સાહેબ નહીં મિલે. તબ વે વહીં ઠહર ગયે. પરંતુ દૂસરા વ્યક્તિ જે પીછે પીછે આયા થા, નિરાશ હે કર લૌટ ગયા. ઉસકે જાતે હી શાહ સાહેબ બેર કે વૃક્ષ કે નીચે પ્રકટ હુયે. પંડિતજી ને હાથ જોડ કર વિનતિ કી ઔર કહા
“શાહ સાહેબ ! આપકી કૃપા સે પુત્રરત્ન તે મિલ ગયા, અબ મેરા ઈચ્છિત તીસરા વરદાન દીજિયે.”
અચ્છા! જે કુછ કલ કથા મેં પાયા હૈ, ઉસે દાન કર કે રાત કે ઈસી સ્થાન પર આ જાએ. પરંતુ આજ કી તરહ કિસી ઔર કે અપને સાથ મેં મત લાના.”
પંડિતજી ને ઉસી દિન સબ કુછ દાન કર દિયા. સાંજ હેતે હી ભિખારી બન કર શાહ સાહેબ કે આશ્રમ મેં પહુંચે ઔર વિનતિ કી
“મેં આપકા સેવક હાજર હું.”
મહાત્મા વસાલી ઉસ સમય નેત્ર ખૂંદે હુયે ભગવાન શ્રીરામચંદ્રજી કી અતૂપ રૂપરાશિ કા અસીમ આનંદ લૂટ રહે થે. ઉનકી ઉસ સમય કી અવસ્થા કા વર્ણન કરતે હુયે કિસી કવિ ને કહા હૈતુઝ મેં ફના હૂં ઔર તુઝીમેં ફના રહૂં,
આ જાય તું નજર તો તુઝે દેખતા રદ્દ. મહાત્માજી ને આંખેં મૂદે હી મૂદે કહા
“ હાં! આ ગયે ? અછા, કહે ?” મામુકીમાને કર્યો દિલ દરેમ, રુખ વ દુનિયા વદીં નમી આરેમ. બુલ મુલાકેમ કજ કજા વ કદર, એફતાદા જુદા જ ગુલજારેમ. મુગે શાખ દરખ લાદૂ તેમ, ગેહરે દુરે ગંજ ઇસરારેમ.
શાહ સાહેબ કહતે જાતે થે ઔર પંડિતજી દુહરાતે જાતે થે. અંત મેં શાહ સાહેબ ને કહા–
“અચ્છા ! અબ વલી અલ્લાહ હે જા.” પંડિતજી ને કહા– “મેં આપકા સેવક ટેકચંદ ટૂં.”
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com