________________
आगम
[भाग-3] “आवश्यक - मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्ति:) १
अध्ययनं H, नियुक्ति: [१३०], भाष्यं , विभा गाथा H], मूलं - /गाथा-] पूज्य आगमोद्धारकरी संशोधिता मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता आगमसूत्र [४०] मूलसूत्र [१] आवश्यकनियुक्ति एवं मलयगिरिसूरिरचिता वृत्तिः ।
M
प्रत
सूत्रांक
दीप अनुक्रम
हियडाए बोहेइ मिच्छदिहिगाइ भएण, सा तकस्स घडं भरेऊण महया महया सद्देण घोसेड़-महियं महियं विक्काइ इति, सो तीसे कण्णारोडगमसहतो भणइ-अहो तक्वेलत्ति, सा भणइ-जहा तुम्भं सज्झायवेला तहा ममवि तक्कवेलत्ति, ततो साहू उवउंजिऊण मिच्छादुक्कडंति भणइ, देवयाए अणुसासिओ-मा पुणोवि एवं काहिसि, मा मिच्छादिवियाए छलिजिहिसि, तस्स अकाले सज्झायंतस्स अणणुयोगो, देवयाए कालं साहंतीए अणुयोगो। इदानीं वचनविषये बधिरोल्लापोदाहरणभावना-एगंमि गामे बहिरकुडुंब परिवसइ, थेरो थेरी य ताणं पुत्तो तस्स भज्जा, सो पुत्तो हलं वाहेइ, अन्नया पंथे वच्चंतो पंथएहिं पंथे पुच्छिते भणइ-घरजायगा एए माझ बइल्ला, ततो खेत्वं गतो,भजाए तस्स भत्तमाणियं, तीसे कहेइ-जहा एए मझ बइल्ला सिंगिया, सा भणइ-लोणियं वा अलोणियं वा तव मायाए रखें, नाहं जाणामि, तीए घरे आर्गतूण सासुयाए
कहिये, सा कत्तंती चिट्ठइ, ततो सा भणइ-थुल्लं वा वरडं वा भवउ मे सुतं, थेरस्स पोत्तं होहिद, ततो थेरो आगतो, सो है|किर तिलरक्खगो आसि, ततो थेरीए भणियं-जहा एवं ते वहू भणति, ततोमए भणियं-थुलं वा वरडं वा भवतु, थेरस्म
पोत्तं होहिइत्ति, थेरो भणइ-पाउं ते जिएण एगंपि तिलं न खामि, एत्थ तेसिं तं वयर्ण अन्नहा कहताणमणणुजोगो, तहेव कहताणं पुण अणुजोगो, एवं जइ एगवयणं परूवियव दुवयणं परूबेइ दुवयणे वा एगवयणं तो अणणुयोगो, अह तहेब परुवेइ तो अणुयोगो । इदानीं ग्रामेयकोदाहरणं भाव्यते-एगमि नगरे एगा महिला, सा भत्तारे मए कट्ठाई|णिपि ता बिडकीयाणि, पिच्छामोत्ति ता जीवमाणी खुडगं पुत्तं घेत्तुं गामं गया, सो दारतो वहृतो मायरं पुच्छइकहिं मम पिया, तीए सि?-जहा मतो इति, ततो सो पुणो पुच्छइ-केण पगारेण सो जीवियाइतो, सा भणइ-ओ
~289~