________________
आगम (४३)
[भाग-३६] “उत्तराध्ययनानि”- मूलसूत्र-४ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्तिः ) अध्ययनं [९], मूलं [-] / गाथा ||२०...|| नियुक्ति: [२७४-२७९]
बृहवृत्तिः
प्रत
सूत्रांक
||२०||
उत्तराध्य. मुहं कयं । तस्स किर करकंडुस्स आबालत्तणा सा कंडू अत्थि चेव, तेण कंडूयगं गहाय मसिणं कण्णो कंडूइतो, तं नमिप्रवतेण एगत्व संगोवियं, तं दुम्मुहो पेच्छइ, सो भणइ-'जया रजं.' सिलोगो, जाव करकंडू पडिवयणं न देति ताव
भाज्याध्य.९ णमी वयणसमकं इमं भणइ-'जया ते पेतिते रज्जे 'सिलोगो, किं तुमं एयस्स आउत्तगोति भणति, ताहे गंधारो ॥३०॥ भणति-'जया सई परिचज' सिलोगो, ताहे करकंडू भणति-'मोक्खमग्गपवण्णाणं.' सिलोगो "रूसऊ वा परो
मा वा विसं वा परियत्तउ । भासियवा हिया भासा, सपक्वगुणकारिया ॥१॥” इत्येष सम्प्रदायः । एष एव च गाथा-1 कदम्बकभावार्थः, अक्षरार्थस्तु स्पष्ट एव, नवरं मिथिला नाम नगरी, तस्याः पतिः-खामी मिथिलापतिस्तस्य, अनेनान्येषामपि तत्पतीनां सम्भवात् तद्व्यवच्छेदमाह, 'नमे' नमिनाम्नः, 'छम्मासायंकविजपडिसेहो ति षण्मासानातको-दाहज्वरात्मको रोगः पण्मासातङ्कः तत्र वैद्यैः-भिषग्भिः प्रतिषेधो-निराकरणम् , अचिकित्स्योऽयमित्यभिधानरूपः षण्मासातङ्कवैद्यप्रतिषेधः, 'कत्तियत्ति कार्तिकमासे 'सुविणगर्दसणंति' खन्न एव खप्रकस्तस्मिन् दर्शनं
१ भुखं कृतं । तस्य किल करकण्डो: आबाल्यात् सा कण्डूरस्ति चैव, तेन कयनं गृहीत्वा मसूर्ण कौँ कण्डूयिती, तत्तेनैकत्र संगोसापितं, तभुखः पश्यति, सभणति... यदा राज्य ऋोका, यावत्करकण्डूः प्रतिवचनं न ददाति सावत् नमिर्वचनसममिदं भणति यदा ते ॥२०॥ तातफे राज्ये० श्लोकः, किं त्वमेवस्थावर्तक इति भणति, तदा गान्धारो भणति यदा सर्व परित्यज्य० श्लोकः, सदा करकण्हभणति
मोक्षमार्गप्रपन्नानां श्लोकः । रुप्यतु वा परो मा वा विष वा पर्यतु । भाषितव्या हिता भाषा स्वपक्षगुणकारिणी (का)॥१॥
दीप अनुक्रम [२२८]
पूज्य आगमोद्धारकरी संशोधित: मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र[४३), मूलसूत्र[४] उत्तराध्ययनानि मूलं एवं शान्तिसूरिविरचिता वृत्ति:
~109~
