________________
आगम
(३८/१)
“जीतकल्प” – छेदसूत्र-५/१ (मूलं) ---------- मूलं [३५...] ------------- ------------- भाष्यं [१२१४] ---------- मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [३८/१], छेदसूत्र - [५/१] "जीतकल्प” मूलं एवं जिनभद्रगणिक्षमाश्रमण विरचितं भाष्य
प्रत सूत्रांक [३५]]
केयी गिलिपम्मि बेन्ति अणबारें। किं कारण हवेची पुणराबत्ती कयाइ भये॥४॥ तो खेलमाइयम्मी जिग्गलाण एवं पत्तोंडणायार। गिलियम्मि अगायारो तस्स णियत्ती तजोर णस्थि॥५॥ सेसेहिणियन्तेजा एग दुग तिगे व एत्य दिढतो। जह विहिागास ठितो पदेहि विनियत्तिजो हत्थी॥६॥चउरो गहणे एवं अतिकमादी तु बष्णिया एते। आणादी चउरोऽविय दारं एतो पवस्वामि ॥७॥आगं साजिणागं गेहूंतोतं अतिकमति कुन्दो। आणं च अतिकम(क)तो कस्साऽऽएसा कुणति सेस ?॥८० एमेण कयमकर्ज करेति तप्पचया । पुणो अन्यो। सायाचहलपरंपर पोपडेओ संजमतवाणं ॥९॥ जो जहवायं ण कुणति मिच्छादिही तओहु को अपणोपडेतिय मिच्छर्न परस्स संक जणेमाणो ॥१२२०॥ दुबिहा चिराहणा खलु संजमतो पेय तह य आयाए। माहाकम्मग्गहणे तस्य इमा संजमे होति ॥१॥ वदेवि तप्पसंग गही य परस्स अप्पणो पेषा सजिपि मिष्णदाढोग मुयति गिई. चसो पच्छा ॥२॥ लदे गिद्धे य कया सुत्ने हाणी तिगिच्छणे काया। पडियरमाण यहाणी कुणति किलर्स च किस्संतो ॥३॥ पाएणऽपकिचेण य आहाफम्मं तु भारियं होति। एसा: आनचिराहण तम्हात तण भोस ॥४॥ अम्भोजे गमणादी पुष्छा दव्य काल देस भाये या एप जयंते छलणा दिईता तत्यिमे दोणि ॥५॥जह यंतादि अभोज जाव य चंदो य सूरउदयं च। उजाणा दोणि भरे सविस्थर सच बोदय ॥ ६॥ जह ते दसणकरची अपूरितिच्छा विणासिया रण्णा । दिद्वेऽपितरे मुका एमेष दहं समोमारो॥७॥ आहाकम्म मुंजति ण पटिकमाए य तस्स ठाणस्स । एमेव अडति बोडो लुकणिको जह करोडो॥८॥ आहाकम्मदारं एवमिणं मे समासतो कहितं। आवत्ती दाणं वा निसोहिमेतेसिमं वोच्छं॥९॥ आहाकम्मे चनुगुरु आवनी दाण होयऽभत्तहूँ। उद्देसियपि दुविद आहे व विभागओ चेव ॥१२३०॥ ओहे मासलहुंतू आपत्ती दाण होति पुरिमइद। होन्ति विभागुडेसे मुलायंइमे निष्णि ॥१॥ उस कडे कम्मे एकेक पत्रिहो भने भेदो। कह होति चउम्मेदो इमाहि माहाहि बोच्छामि ॥२॥ उदेखियं समुदेसियं च आदेसियं समाएसं । एमेव कडे पउरो कम्मम्मिपि होति चत्तारि॥३॥ जातिगमुदेसो पासटीणं भवे समुदेसो। समणाण आएसो जिम्गंथाणं समाएसो ॥४॥ उदेसियस्मि लामो परोय होति पतस ठाणेया एमेय कटे गुरुओ कम्मादिम लहग तिसु गुरुगा ॥५॥ पी (चउ) लजुमासा गुरुगा पाउगुरुगा तिणि तू मुवया । तबकालेहि निसिहा दाणं तु अतो पक्क्सवामि॥६॥ लहुमासे पुरिमड्ढे गुरुमासे होति एगभतं तु । पउलहुए आयामं चउगुरुए होयऽभत्तई ॥७॥ पूतीकम्म दुनिह दवे भावे य होइ णाय (भावि पुण दुविह)। दवम्मि छमणयम्मी मारे दुनिह इर्म होनि ॥८॥ सुहुम नाचादरं वा बिहेयं होति हुमणेतर्व। बाइर पुणरवि दुबिई उवगरणे मनपाणे य॥९॥ इयण गंधे पूमे सुहुमेयं एत्य पत्थि पुडनं। बुल्लक्सलियादीणं उवगरणे पूतियं होनि ॥ १२४०॥ एवं मासलहंतू आवनी दाण होति पुरिमड्ढे । डोए लोणे हिंगू संकामण भत्तपूतीयं ॥१॥ एत्वं मासगुरु तू आचत्ती दाणमेगमत्तं तु । उपगरण भत्तपाणे पतिस्स उलक्खर्ण बोच्छे ॥२॥ सिवातस्मुवगार सिहस्त करेति वावि जदई । तं उचगरणं मष्णति चातुस्खलिदविडोयादी॥३॥ संवहकया चुडी उपवालि डोए नहेच दखी य। सो होनि आइकम्मी पुनीकम्मं इम होति ॥४॥ संघियचिसाडेणं सयडीखडियाइसंठवणं। एमेव उत्खलीयपि कइडगमादी तुजं लोए॥५॥ एवं सतहोतीए दबीए वापि संच दारुणं। अम्मिलिय जदिलाए गंडकलं वावि एगलरं ॥६॥ उवगरणपूति मणिने एतो बोच्छामि भत्तपूर्ति तु। डाए लोणे हिंगू संकामण फोडणं घूमे ॥७॥ अनाद्विय जायाणे डार्ग लोणं व कम्म हिंगं वानि भत्तपाणपुनि फोडणमष्णं व भह ॥८॥ संकामेई कम्मं तेणेव य मापणेण संकामे। सुह(ड) तं पूर्ति अहपा रई वहिं होजा ॥९॥ अंगारभूइ थाली वेसण हेद्वामहीए ज घुमे । संपटकडे तम्मि उजत्न करेन्ले पूतीयं ।। १२५०॥ मीसजायं निविहं जानिगमीत चितिय पासंडे । साहूमीसं तनिय पनि तेसि पोहामि ॥१॥ परमे पाउलयात पितिततिले चाउगुरू मुतबा । जवकान्टेहि पिसिट्टा चमुरुगा होन्ति णायवा ॥२॥ पडलहए आयामं चउगए होति चउत्थं नु। मीसजान मणिनं ठवणाभन अतो नोन्गळं ॥३॥ठवणामत्तं दुविह इनरहनिचं नहेब चिरठवियं । इत्तरठपिए पणगं चिरठपिए होति मासलहूं"४॥ पणगे णिबिगई न लामासे वाण होति परिमइदं। इतर चिरठविए या समासतो लक्षण बोनई ॥५॥ संपादग हिंडते परिवाडिठिएस(तिस्) तु गेहेमु । एको दोमुपयोग करेति भिक्साए गेहेसु॥६॥ चितिओ साणादीणं देयुषजओगं प(पारेनहेम्मि । नेण परेण चउत्थे उक्सित्ता इनाहरिया ॥७॥ चनुपपरानु परेणं चिरठपिया जाब पुत्रकोडी उा एवं ठपियाऽनिहितं एतो वोच्छामि पाहूडियं ॥८॥ सा पाहुडिया दुनिहा मुहमा S नह बादरा य पोवा। ओसरण उसके एकेका सा भवे दुविहा ॥९॥ सुहमाए लहुपणगं आपसी दाण होति णिविगति । बउगुरुग मायराए आपनी दाणामनई ॥१२६०॥ एवं सुहमा न इमा जह काइ अमारि कन्नमाणी उ। मणिया तु बेडरूवेण देहि अम्मो ! मह भत्तं ॥१॥ भणितोहितोनि होही जाया ! कन्तामि ना इमं पेर्छ । जइनं सुणेनि साहूणग
हए तस्य आरंभो ॥२॥ अस्मुडिया भर्णती तुज्यविदेमित्ति किति परिहरति । किह दाणि ण उहिस्से? साहुपभावेण सम्भामो ॥३॥ एवं णाऊण तो परिहरनी एस होनि जोसका। १०३४जीतकरपभागे -
मुनि दीपरतसागर |
रवि का प्रतीकमा म र म
अनुक्रम
[३५]
~180