________________
सुलतान महम्मद. ]
पण विशेष प्रकारे बोध पमाड्यो हतो. x x" -उपदेशसप्तति [अधि. ३, उप. ५, आ. सभा पृ. ५७-५९]
पछी जिनप्रभसूरिए पत्रमा लखीने बंध करीने सुलतानने ते लेख आप्यो अने कह्यु के–'नगरथी बहार गया पछी लेख वाचवो.' त्यार. पछी सुलताने [काकर नामना] किल्लाना २१मा लंगक पासेनी(३१ थरोनी) इंटो दूर करावी, बहार नीकल्या. पछी लेख वांच्यो. जेवी रीते नीकल्यो हतो तेवी रीते ज लखेलुं हतुं. राजा हर्षित थयो."
[कथा १ मां] एक वखते सुलतान बोल्या के-" आजे हुं शुं खाइश ?' त्यारपछी सूरिए लेख लखीने बंध करीने आप्यो अने का के-'जम्या पछी वांचवो.' त्यारपछी सुलताने खोळ खाधो. त्यारपछी लेख जोतां खोळ खावानुं लखेलु जोयु. राजा हर्षित थयो."
[कथा ६ म]एक वखते सुलतान बोल्या के-'सूरि ! कहो, साकर शेमां नाखतां मीठी लागे?' मंत्रीओने अने पंडितोने पूछy. अने ज्यारे कोइए पण न कह्यं त्यारे सूरि बोल्या के-' म्होंमां नाखतां'
[कथा ७ मां] एक वखते सुलतान बहार बागा गया हता. पाणीथी भरेलु मोटुं सरोवर जोइ सघळानी आगळ कमु के-"आ सरोवर धूळ पूर्या विना नानु केम थाय ?' एम पूछतां ज्यारे कोइए पण उत्तर न आप्यो त्यारे मूरिए( जिनप्रमे ) कह्यु के-'आ सरोवरनी पासे बीजं मोटुं सरोवर करावाय तो आ नानु थाय.' राजा हर्षित थयो."
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
