________________
९४ ] पेथडशाहे देवगिरिमां [ जिनप्रभसूरि अने नीकोवडे विस्तरेली तमारी असाधारण कीर्तिरूपी लता
आजे मांडवानी जेम ब्रह्मांड पर चडे छे." ___ए विगैरे प्रकारनुं प्रशंसावाळू खोटुं वर्णन नित्य सांभळतां हेमादिए एक वखते चित्तमां विचार कयों के-" में जन्मथी मांडीने याचकोने पण काइ आप्युं नथी, तो आ लोको सत्र (दानशाला-भोजनशाला )शुं कहे छे ? अने आ वळी जो कदाचित् कोइ एक कहे तो खोटुं होई शके; परंतु आटला बधा लोको आटला वखत सुधी असत्य बोलनारा न होइ शके." एवो विचार करीने ते जोवा माटे तेणे एक माणसने ओंकारपुरमां मोकल्यो. त्यां जइ आवेला ते माणसे जाणेलो संबंध जणाव्यो के-" सर्व प्रकारना स्वाद रसवाळी ते भोजनशालामां जे भोजननो स्वाद ग्रहण करे, ते ज रसना( जीभ )ने हुं रसज्ञा जाणुं हुं, बीजी जीभने तो रसना कहो. त्यां आवेलो कोइ पण माणस असंतुष्ट थइने जतो नथी, तेम ज अन्य भोजनोनी अवज्ञा कर्या विना जतो नथी, तथा तमारी प्रशंसा कर्या विना जतो नथी. तमने ते भोजनशालामां आटला वखतमां सवाकरोड द्रम्मनो व्यय थयो; परंतु तमारो यश अने पुण्य करोड कल्प पर्यन्त रहे तेवां थयां छे. कानरूपी नीकद्वारा आवेलां आ वचनरूपीपाणीवडे सिंचायेला हेमादिना शरीर पर रोमांचरूपी अंकुरा प्रकट थया. त्यार पछी आकारपुरमा जइ भोजनशालाना अधिकारीओने सारी रीते पूछीने ते भोजनशाला चलावनार तरीके पृथ्वीधर( पेथडशाह )ने जाणीने
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
