________________
૨૭
તમે સાથે બેસીને એહુ જણારે લેાલ, પિતા પુત્ર જમજો આ વાર જો. એમ વયણુ સુણી વળી શેઠને રે ઢેલ, ફ્રી અતિશય વ્યાપ્યા ક્રોધ જો; ધ્રુવ શિક્ષા કરવી એહુને સહી રે લાલ, કરી શક્યા ન મનના રાય જો. એહ ત્રૌશમી ઢાળ પૂરી થઈ રે લેાલ, સૂરિ નિયતિહરિને કહે ખાળ જો; મુનિ રામચંદ્ર કહે વિજના રે ! લેાલ, સુણેા આગે થઈ ઉજમાળ જો. દોહરા
એમ. ૧૩
એમ. ૧૪
એમ. ૧૫
જનની ઘેા સાંભળી, કમળ કુમર તે વાર; કાંખ માંહેથી ઉત્તરી, ઢાડી આવ્યે મ્હાર. કરની અંગુલિ ઝાલીને, જનક ભણી કહે એમ; જમવાને ચાલે! તમે, ઢીલ કરી છે. કેમ ? એહ દેખીને મન મહિં, ક્રોધે ધમધમ્યા જામ; તે જોતાં સજજન સહુ, ઉઠવા લાગ્યા તામ. તમે જમી લ્યે. શેઠજી !, અમે જઇએ સહુ ઘેર; વળી પાછા અમે આવથુ, કરશુ વાર્તા ફેર. મહાજન લેાક ગયા પછી, અમર આવ્યે ઘર માંય; નયના લાલ કરી તિહાં, નારીને કહે આમ. એ શું ભૂંડું તેં કર્યું, કુળને લગાડી લાજ; કેના એ છૈયા છે ?, ખેલ્યા એમ તે ત્રાજ.
૫
૧ પુત્ર, દીકરા, બાળક,
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat www.umaragyanbhandar.com
