________________
ચિત્રાંગદાઃ રસદર્શન - ૧૩૫ છે કે તેમનું સંપૂર્ણ – સુરેખ દર્શન તો એ મહાલાકૃતિમાં એકતાન બને જ થઈ શકે. અહીં તે તેમનું પ્રતિબિંબ દર્શાવવાની અભિલાષા હતી, તે કેટલે અંશે સિદ્ધ થઈ છે તે તે તત્વો કે રસદ્રષ્ટાઓ જ કહી શકે છે.
આ રસદર્શનની શરૂઆતમાં પ્રસંગોપાત શાકુન્તલનો ઉલ્લેખ કર્યા પછી હવે અંતમાં, ચિત્રાંગદા અને શા કુતલ એ બે રસકૃતિઓ વચ્ચે રહેલા એક સામ્યને નિર્દેશ કરીને વિરમીશું.
બાહ્યદષ્ટિએ દુર્વાસા ઋષિના શ્રાપ નિરરત બનેલા શાકુન્તલાને પ્રણય જેમ વસ્તુનઃ ઋષિના શ્રાપમાં મૂર્ત થયેલા, આચારધર્મના ઉલ્લંઘનમાંથી પરિણમતા સનાતન દૈવી શારે શપાલે છે, તે જ પ્રમાણે દેવવિહિત સંદર્યના સ્વીકારમાં રહેલા માયાના સ્વીકારને કારણે ચિત્રાના પ્રણયેન્દુને વિધાતાના પરોક્ષ અભિશાપનું ગ્રહણ લાગ્યું છે, જેને લીધે અમાપ સંદર્યસમૃદ્ધિ મળવા છતાં તે તેને યથેચ્છ ઉપભોગ કરી શકતી નથી. બન્નેના શ્રાપમાં એકજ તફાવત છેઃ શકુન્તલાના વિષયમાં તે પ્રત્યક્ષ પ્રાપ્ત થાય છે, જયારે ચિત્રાના જીવનક્રમ સાથે તે પક્ષભાવે ગૂંથાઈ જાય છે. પણ આ ભેદ તે ઉપરનો જ છે, તળિયે બન્નય સમરૂપ છે. બન્નેના શ્રાપના પરિણામમાં પણ સામ્ય છે. અતિથિધમના વ્યક્તિક્રમને ટાળવા શકુન્તલાને પતિનો વિગ વેઠી ઉગ્ર તપશ્ચર્યા કરવી પડે છે; ચિત્રા પતિનો વિરહ - સહેવાનો નથી તેમજ દૈહિક તપશ્ચર્યામાંથી પસાર થવાનું નથી તે ખરું, છતાં પતિના સાન્નિધ્યમાં તેને અનુભવવો પડતો માનસિક પરિતાપ છે દારૂણ નથી. શકુન્તલાને શ્રાપ તપશ્ચર્યાને હુતાશમાં ભસ્મીભૂત બનતાં જેમ દુષ્યન્તસહ અંતે તેનું પુનઃ મંગળમિલન થાય છે, તેમજ, વ્યથાપૂર્ણ આત્મવલેણ પછી દુસહ માનસિક તપશ્ચર્યાને અંતે, જયારે ચિત્રા માયાને વિદારી સત્યસ્વરૂપે પ્રગટ થાય છે, ત્યારે તે અર્જુનસિહ પુનઃ વિશુદ્ધ-ઉન્નત પ્રેમના કલ્યાણબંધને સંલગ્ન થાય છે, અને ત્યારથી, દુષ્યન્ત-શકાર - જુનચિત્રાંગદાને પ્રેમ પણ, સત્યમાં વિરાજતા ચિરંજીવ બની રહેલ """"
t"
.
સંજીવની
વાસુદેવ જાની દિવસના ઉધમાત શમ્યા પછી, નવ છૂપાવી કદી તુજથી સખી, વિરલ વેળ કદી તવ બળ; હદયમાં ઊઠતી સૌ. વેદના: વિરમીને લીં શાતિઅધિકતા, નસનસે તવ જ્યોતિ ફરી વળી વન–સંજીવની મમ છો તમે. સ્મરણમાં તવ યાદ ભરી પડી
દિન પડ્યો બસ યાચન એટલું, નવ ખસ મમ નેમ સમીપથી.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com