________________
કવિવર રવીન્દ્રનાથ ઠાકુરની જગવિખ્યાત નાટિકાચિત્રાંગદા રસદર્શન
બાલચન્દ મણિલાલ પરીખ [ ગતાંક પૃ. ૯૪ થી ચાલુ ] ચિત્રા સમજે છે કે આ રીતે પણ તે વાત ભૂમિ પર અમર પ્રેમનો અભિષેક કરવા તલસતા કાતને પૂર્ણ તૃપ્તિ અપી શકે તેમ તે નથી જ, છતાં તેણે પસંદ કર્યો છે તે માર્ગ સૌથી સરળ, નિર્ભર, ને સલામત છે તેની તેને લેશમાત્ર શંકા નથી. તેને અપનાવવા જતાં સર્વ સંભવિત દુઃખને આવકારી લેવાની જ્યારે તે તૈયારી બતાવે છે ત્યારે તેને પોતાના દુઃખની તો કશી જ વિસાત નથી. પણ પ્રાણથીયે અધિક સ્વામીનું શું? સુખના સર્વોચ્ચ શિખરે પહોંચેલા હૃદયનાથના ભવ્ય અભિલાષના પિતાને કારણે ચૂરેચૂરા થતા જોઈ તેનું આર્ય સતીહૃદય ચીરાઈ જાય છે. સર્વસ્વની કુરબાની કરતાં પણ પ્રિયતમનું શ્રેય થતું હોય તે તે કરવાને ઉત્સુક આ અસહાય યૌવના પાસે બેથી ત્રીજો માર્ગ નથી. પિતાનું મૂળ સ્વરૂપે પ્રગટ કરી તેને અર્જુનના ચરણે ધરવું અને જે પરિણામ આવે તે સત્કારી લેવું એ પ્રથમે માર્ગ; બીજો માર્ગ છે તે જ સ્થિતિમાં રહી, અર્જુનને સત્ય સ્થિતિથી અજ્ઞાત રાખી, શકય સુખ અર્પતાં જીવન વિતાવવું. પ્રથમ માર્ગ જેટલું વધારે ઈષ્ટ છે તેટલો જ તે વધુ દોહ્યલે છે. તેને અપનાવવા જતાં બીજી કોઈ નવી જ આપત્તિ આવી પડવાનો ભય હંમેશાં લટકતા રહેવાનો. જ્યારે બીજો માર્ગ સરળ છે. તે દ્વારા જેકે પૂર્ણતા પ્રતિ વધવાની આશા વૃથાન છે, તેમજ ઝંખનાની ભાવના હંમેશાં અતૃપ્ત રહ્યા જ કરવાની–-જીવન, પરિણામે, હંમેશાં અસ્થિર ને અવિશ્રાન્ત જ રહેવાનું. છતાં પણ એટલું તે ખરું કે તેમાં કશું વધારે ગુમાવવાનું નથી. ભલે વિશેષ ન મળે, એકંદર આ માર્ગ ચિત્રાને પ્રથમ કરતાં વધારે હિતાવહ લાગે છે. તેના સ્વીકારમાં પિતાનું જીવન કેટલું કરુણ, એકલ અને અસહાય હશે તેની કલ્પના તે કેવા પ્રશાન્ત ગાયભીર્યથી ઉચ્ચારે છે !– .
અને જ્યારે હું વૃદ્ધ થાઉં ત્યારે મારે માટે જે ખૂણે રહ્યો હશે તે હું આભારસહ વિનમ્રભાવે સ્વીકારી લઇશ.”
* નથી લાગતું કે પ્રિય પાત્રના સુખને ખાતર જીવનસર્વસ્વના સમર્પણને હર્ષભેર વધાવી લેનાર ભારતીય સતીહદય આ જ્વલંત ત્યાગમાં ધબકી રહ્યું છે ? નથી લાગતું કે ભારતવર્ષનું જગજૂનું જીવન્ત ગૌરવ સ્નેહભર્યા ત્યાગને મંગલપંથમાં પ્રેમકુમકુમની તેજવતી પગલીઓ પાડતી આ આર્ય લલનોમાં મૂર્તિમાન થયું છે? - થોડા વખતથયાં ચિત્રામાં જન્મેલાં અસાધારણું ચાંચય ને વ્યગ્રતા અર્જુનના ધ્યાન બહાર રહી શકતાં નથી. ચિત્રામાં રહેલી કાઈ ઊંડી ઉણપ જ તેના કારણભૂત છે. તેની પ્રતીતિ થતાં તે મૂંઝવણ અનુભવવા માંડે છે. છેલ્લાં સંભાષણમાં જેમજેમ તે ઉણપ વધારે અને વધારે પ્રગટ સ્વરૂપ લેતી જાય છે, તેમ તેમ તેની મૂંઝવણ પણ વધુને વધુ તીવ્ર બને
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com