________________
હિન્દુ-અબલાશ્રમ-કલકત્તા
૩s કાં ન સુખ કી સાંસ લેંગી ? પ્રાણિ–માત્ર પ્રેમ કા ભૂખા હૈ.
આશ્રમ-નિવાસિયે કે સારે દિન કિસી-ન-કિસી કાર્યક્રમ મેં લગાયે રહને કા પ્રબંધ કિયા ગયા છે. સફાઈ રખને પર કાફી ધ્યાન રહતા હૈ. સીના-પિરેન, જરી કા કામ કરના, ભલી પ્રકાર સિખાયા જાતા હૈ. ચર્મા ભી ચલવાયા જાતા હૈ.
જે આશ્રમ-નિવાસિનિયાં વિવાહ કરના ચાહતી હૈ ઉનકા વિવાહ કર દિયા જાતા હ. મેં હિંદૂ-જાતિ કે યુવકે કે આહ્વાન કરતા હૂં કિ યદિ વે સુધાર કરને કે ઇચ્છુક હૈ, તો સારે વિધ-બાધાઓ સે ન ડર કર ઐસી સતાઈ હુઈ અબલાઓ સે હી વિવાહ કરે. - ૩૧ મઈ સન ૧૯૨૮ કો આશ્રમ મેં ૫૪ બાલિકા થીં; પરંતુ સ્થાન બહુત છોટા હૈ. ફિર ભી વ્યવસ્થાપિકાજી કા પ્રબંધ બહુત અચ્છા હોને સે કિસી પ્રકાર કામ ચલતા હૈ.
ખેદ હૈ કિ આશ્રમ કો આર્થિક કઠિનાઈ કે કારણ સદા ચિંતિત રહના પડતા હૈ. દાની સજજને કે ઈસ એર ધ્યાન દેના ચાહિયે. કેઈ સ્થાયી કે નહીં હૈ. માસિક વ્યય ૧૩૦૯) રૂપયે કા હૈ. થાયી આમદની ૨૫૦)રૂપયે માસિક હૈ. કિસી ન કિસી પ્રકાર ભીખ માંગ કર કામ ચલાયા જાતા હૈ. જ્યાદાતર બિડલા કી સહાયતા પર હી આશ્રમ નિર્ભર હૈ. હમેં આશા હૈ કિ હિંદુ જાતિ અપની ઉદારતા કા પરિચય દેગી. જે લોગ કરોડ રૂપયે મંદિર પર ચઢા દેતે હૈં, ધર્મશાલા કે પથ્થરે મેં લા લગા દેતે હૈ, યે ક્યા ઐસી આવશ્યક સંસ્થા કે ભૂખ મરને દેગે ?
ઇસ સમય નિજ કે સ્થાન કી, છોટી બચ્ચિય કી પઢાઈ કે પૂર્ણ પ્રબંધ કી, ઉન અધિક આયુવાલી વિધવાઓ કી, જે પવિત્ર ધાર્મિક જીવન હી વ્યતીત કરના ચાહે, વિશેષ ધાર્મિક શિક્ષા કે પ્રબંધ કી, કુછ સ્ટેશને પર કર્મચારિયોં કી, આદિ અનેક આવશ્યક્તાયે હૈ જે લોગ કે ઉદાર બને બિના પૂરી નહીં હો સકતી.
હમ ઉસ દિન કી પ્રતીક્ષા મેં હૈ કિ જિસ દિન અબલાઓ પર અત્યાચાર કા નામ ન રહે ઔર અબલા આશ્રમે મેં એક ભી અબલા કા પ્રવેશ ન છે. હિંદુ જાતિ મેં દયા, પ્રેમ, મમતા ઔર મનુષ્યતા આ જાવે. વહ સ્થિતિ સર્વોત્તમ હોગી ઔર વસ્તુતઃ તભી હમારે સમ શાંતિ પ્રસ્થાપિત હો સકેગી; પરંતુ જબતક ઐસા નહીં હોતા, તબતક તો ઐસે અબલાઆશ્રમે દ્વારા હી સ્ત્રીસમાજ કી રક્ષા કરને કા પ્રબંધ કરવા ઠીક હૈ.
“મુઝે ઇસ પ્રશંસનીય ઔર સુવ્યવસ્થિત આશ્રમ કે નિરીક્ષણ કરને મેં અત્યંત પ્રસન્નતા હુઈ ઔર સાથ હી ઇસકે સભી અછે કામેં કે દેખ કર, જે યહ ઔરત ઔર ઉનકે બચ્ચે કે લિયે કરતા હૈ, અધિક ખુશી હુઇ.”
--ઍડરૂજ “મૈને જે કુછ આશ્રમ મેં દેખા ઉસકા બડા ગહરા પ્રભાવ મુઝપર પડા.”
–મહાત્મા હંસરાજ, લાહોર “ઇસ તરહ કી સંસ્થાઓ કી દેશ કે ભિન્ન-ભિન્ન ભાગે મેં અત્યંત આવશ્યક્તા હૈ.”
-ડાકટર બી. એસ. મું, નાગપુર (“ત્યાગભૂમિ” ૧૯૮૫ પિષ માસ; લેખકઃ-“વિલહદય”)
S:
'SES
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com