________________
૩૦૮
અને તે પણ ચીની સમાજરચનામાં લગ્નને પ્રેમ સાથે ખૂબ ઓછો સંબંધ હતો. લગ્નનું ધ્યેય સ્ત્રી પુરુષની શારીરિક અને માનસિક કે આધ્યાત્મિક એકતા ન હતું પરંતુ મજૂરી કરનાર અને વંશ રાખનારા છોકરાઓ જન્માવવાનું જ હતું. એક તરફ કરાછોકરીઓને એક બીજાથી જુદાં રાખવામાં આવતા હતાં. અને બીજી તરફ જુવાનને જુદા રાખવામાં માનતા બાપાઓ વધારે ને વધારે છોકરાઓ જન્માવવા માટે અનેક રખાતો રાખતા હતા. લગ્ન ન કરવું એ પુરુષો માટે અનીતિમાન લેખાતું હતું. આજીવન બ્રહ્મચર્યને ખ્યાલ પૂર્વજો, સરકાર અને સમાજ સામે પાપ મનાતું હતું. પરણ્યા વિના રહેવાની ધર્મગુરુઓને પણ છૂટ નહતી.
પિતાના બાળકનું નાની ઉમરમાં જ તેમના માબાપે વેવીશાળ. કરી નાખતા હતા.
લો એકજ કુળમાં કે એકજ ટાળીમાં થતાં નહિ. કન્યાવિક્રય અને વરવિક્રય લગ્નને સામાન્ય ક્રમ હતે. પરણતાં સુધી છોકરીને માબાપની સખત ચકી નીચે પૂરી રાખવામાં આવતી. છે કરીને શરમાળ અને વફાદાર તથા આજ્ઞાધારક થવાનું ખાસ શિક્ષણ આપવામાં આવતું. લગ્ન પછી છેકરી પરણનારની ગુલામ. બનતી અને છોકરાઓની માતા બનતી ત્યાં સુધી ગોઝારા બનેલા જીવનમાં જકડાઈ જતી.
શ્રીમતે એકથી ઘણી વધારે સ્ત્રીઓ રાખી શકતા પણ જેમને એવું પાલવતું નહિ તેવા ગરીબે એકજ સ્ત્રી સાથે પરણું શકતા. જે સ્ત્રીને દીકરે અવતરતે નહિ તે જ સ્ત્રીને ગરીબ ઘણું બીજી સ્ત્રીને રાખતે. અમીરઉમરાવો અને રાજા રજવાડાઓના માણસો પિતાના માલિક માટે સુંદર સ્ત્રીઓની શોધમાં ચીન પર ભટકતા હતા. એવા માલિક કોને પિતાની સુંદર દીકરીનું વેચાણ કરવામાં માબાપે માન સમજતા હતા. શહેનશાહ પિતાના અંતઃપુરની સંભાળ રાખવા ત્રણ હજાર કંચુકી રાખી શકતો હતો. સ્ત્રી પુરુષોને.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
