Mumbaima Bharayeli Biji Jain Shwetambar Conferenceno Report

SR No.: 034560
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Shwetambar Conference Office
Publisher: Jain Shwetambar Conference Office
Publication Year: 1904
Total Pages: 402
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 41 MB

Page 269

(१४४) ग्रंथ जे में हमणांज प्रसिद्ध कर्यो छे, तेमां बहुज विस्तारथी जैनोना सोळ संस्कार, लग्ननी तमाम विधी तथा मंत्रो अने सूचना सहित लखवामां आव्या छे. वडोदराना मि. वैद्य, श्री शांति विजयजीए मानवधर्म संहितामां वगेरेए पण ते संस्कारो अने लग्न विधी विषे लख्युं छे. भावनगरना मि. कुंवरजी आणंदजी अने बीजाओए जैन विधीथी लग्न कराववा मांड्यां छे; अने देशकाळ अनुकुळ छे, तो आपणे अवश्य करीने ए सुधारो दाखल करवो जोईए. राजगोर तपोधन, रावळ आदि जैन ब्राह्मणो, भोजको, सेवको, कुळगुरु अने महात्माओ जेओना पोषणनो आधार मात्र जैनोपरज छे, तेओने ए विधीनुं शिक्षण आपी तेमांना मात्र पचीस जणने तैयार करो, तेओ बीजाओने तैयार करे, तेओने दस वीस.रुपीआनुं मुकरर ईनाम आपो. पास थयेलाओने सर्टीफीकेट आपी, तेओने अमुक लग्नना लागाओ बांधी आपो, तो आपणे सुधारीशुं. जैनविधी एक वार वांचवामां आवशे तो, दरेक धर्माध जैन अंगीकार को विना रहेशे नहीं.
वळी बीजी पण क्रियाओ गणेशस्थापना आदिथी थाय छे. दिवाळीमां वहीपूजा, पंचमासी, दुकाननुं अने नवा घरनुं वास्तु वगेरे पण तमारा धर्मना फरमान विरुद्ध कराववामां आवेछे, अगरजो ए सर्वेनी विधीओ जेनशास्त्रमा छे.
देखादेखी श्राद्ध करवू, सराव, नदीओमां नाही पवित्र थवू, वगेरे पण धर्मविरुद्धज आचरवामां आवे छे. आगळ कहेला, आ अने एवा बीजा अधार्मिक रिवाजोने सदंतर बंध पाडवा जोईए. मारूं कहे कोईपण अन्य दर्शनीयोनी गीला करवा माटे नथी, पण मात्र पोतानाज धर्मपर द्रढ थवाने आग्रह करवानुं छे, के जे सुज्ञ गृहस्थो अंगीकार करशे. (ताळीओ)
संसारिक हानिकारक रिवाजो. जैनमत प्रमाणे धर्म शुद्ध रीते पळाई. आ लोक अने परलोक सुधरे एवी रीते संसारिक रीवाजो गोठवायला छे. धर्मनी पुष्टिने अर्थे संसार छे, नहीं के संसारनी पुष्टिने अर्थे धर्म, पोताना शोख अने गरजथी, ससंगतने अभावे अने अविद्याने लीधे, आपणामां रडकुंकुटवू, मरण पाछळ जमण, खोटां फरज्यात ख!, कन्याविक्रय, वाळलग्न, वृद्धविवाह, अने वीजा अनीतिने मार्गे दोरखनार अनेक हानिकारक रीवाजो घुसी गया छे.
मरण पाछळ रड, कुटq. ए रीवाजे तो घर घाल्युं छे. मरण कर्मना उदयथी थाय छे. मृत्यु पाछळ कल्पांत करवाथी मरेलुं पाछु आवतुं नथी. पुरुषो मुडदूं लई जतां "राम बोलो भाई राम" कहे छे. ए कोई पण जैनशास्त्रमा छे ? मरदो बहार गामथी मृत्युनी पाछळ काण करवा अने रडवा आवे, त्यारे माथु कपडाथी ढांकी मोंढेथी नाहक "ओ ओ" करे छे. (अत्रे मि. परमारे पण माथे कपडूं नांखी "ओ ओ" करी बताव्यु, तेथी आखी कॉन्फरन्स हास्यमां पडी गई. ताळीओ) आंखमां आंसु न होवाथी मात्र ढोंगज करे छे; घर पहोंचतां पाणी लई खाली आंखे लगाडे छ, के बहु रोया. मरता पहेलांज रोगीने नवडावी, हजामत करावी, भीनी जमीनपर सुवाडी, अधमुओ करी नांखी, तेने आर्त ध्यानमा नांखी देवो ए कया जैन शास्त्रमा छे ? देखादेखी थता खोटा अनर्थोने छोडी, तमारा अनादि धर्मपर आवो. गुजरात, काठीआवाड वगेरे स्थळ