________________
( १०७ )
आ क्षणभंगुर दुनियामां शरीर साचववाना अंगे निरंतर पापनी प्रवृत्ति शरु रहेली छे पण जेम बने तेम समजीने तेनो अटकाव करवो ए जैनधर्ममां पहेली फरमास करेली छे.
स्वामीभाव.
स्वामीभाव ( brotherhood ) एटले आपणे दुनियाना सघळा जीवो साथै समान्तर दयाभाव राखो तथा समजवो, ते पहेली फरज आ असार संसार तरवानी छे. दाखला तरीके माणसजात तो उपर प्रमाणे वर्त्तवा बंधायेली छे; पण पशु जेवाना पण दाखला धर्मपुस्तकोमां मालुम पडे छे.
ज्यारे मेघकुमारनो जीव हाथीना भवमां हतो, ते वखते वनमां अग्नि लाग्यो त्यारे पोतानो जीव बचाववाने पशुओ नासभाग करी रहेल हतां, ते वखते आ हाथीने तेना पग उपर खरज आववाथी ते पग उंचो करी बीजा पग साधे घसतो हतो, त्यारे एक ससलो तेनो पग मूकवानी जगा उपर वेसी गयो, ते जाणी हाथीए पग उंचो राख्यो.
लगभग
त्रण दिवसमां दावानळ शांत थयो त्यारे ससलो तथा बीजा जीवो विखराई गया अने ते हाथीए पोतानो पग नीचे मूकवानो प्रयत्न कर्यो, पण ते अकडाई जवाथी हाथी जमीन उपर पडयो, अने थोडा वखतमां मरण पामी देवलोक गयो. आ जीवे पशु अवस्थामां पण दयानी लागण जाणी पोताना आत्मानी दरकार नहीं करतां ससलाने बचाव्यो.
आत्मभोग.
आत्मभोग (Self-sacrifice ) एटले आत्माने दमवा सिवाय धर्म परिपूर्ण पाळी शकातो नथी. ‘No guins without pains '. आ संसारमां कूडकपट तथा मोहजाळ एटली बधी प्रबळ छे, के घणा लोको हजी तो धर्म तथा मोक्षनी शंकामां अथडाया करे छे. आ दयारुपी धर्म मानवानी शक्ति फक्त दुनियानां बीजां प्राणी करतां मनुष्यमां विशेष होय छे, अने मनुष्यभवमांज मोक्षनी साधना करी शकाय छे.
पांजरापोळ,
जीवदया पाळवाना घणां खातांमांनुं एक मुख्य खातुं पांजरापोळना नामथी ओळखाय छे, अने तेमां पशुपक्षी विगेरे घणी जातनां प्राणीओनुं रक्षण थाय छे. आ खातुं पंच एटले समुदायनी मददथी स्थापवामां आवेलुंछे.
आ पद्धति घणी पसंद करवा जेवी छे, कारणके हंमेशां कोईनी पण एकसरखी स्थिति रहेती नथी; माटे 'पंचकी लकडी एकका बोज' तेवा बंधारणथी काम आ खातामां चाले छे, तेथी करी हंमेशने माटे आवां खातां नभी शके छे. आ खातानो वहीवट प्रथमथी शेठीआ अगर पैसादार वर्ग चलावे छे, अने तेनो हिसाबकिताब तेमना हाथमां होय छे. हालमां घणेखरे ठेकाणे पांजरापोळनी स्थिति नबळी जोवामां आवे छे, तेनुं मुख्य कारण वहीवट करना - रनी खामी होवी जोईए एम अनुमान थायछे; पण कोई कोई ठेकाणे पैसानी तंगीने लीधे माठां परिणाम जणाय छे. मोटां खातां चलाववा सारुं हाम, दाम ने ठामनी जरूर छे; तोपण एकदर नजर करीए छी त्यारे धणे ठेकाणे वहीवटनी खामी नजरे पडे छे, माटे आवा शुभ कार्यमां जेम बने ते आळस कमती करी सारा पायापर खातां चलाववां ए अवश्यनुं छे; कारणके आवां खातां जोईने हमणां थोडा वखतथी अंग्रेजीप्रजा पण आर्यलोकोनो धडो ले छे. हिंदुस्थान
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com