________________
પ્રકરણ ચાલુ
સ
बत्थई धारिज्जा, नो घाइज्जा ना धायरताई वत्थाई थारिज्जा, अपलि ओवमाणे गाम तरेसु भोनचेलिए, एवं खु वत्यधारिस्स सामग्गियण कहपुण एवं जाणिज्जाउवाइक ते खलु मते गिम्हे पडिवन्ने अहापरिजुन्नाइ वत्थाइ परिहविझ्जा. अदुवा संतरुत्तरे अदुवा आमचेले अदुवा एगसाडे अदुवा अचेले.
.
-સળંગ સૂત્ર ૨૦૮-૨૦૯ (હાલ ન. ૨૧૧–૨૧૨) અ—જે ભિક્ષુ ત્રણ વસ્ત્ર અને ચાથું પાત્ર રાખે છે તેને એમ નથી થતું કે ચેાથું વસ્ત્ર માગીશ. (જો તેની પાસે વસ્ત્ર ન હોય અને શીતકાળ આવી જાય તે) તેણે એષણાને અનુસાર જ વસ્ત્ર માગવું જોઈ એ અને જેવું મળે તેવું જ રાખવુ જોઈ એ. તેણે વસ્ત્રને ધાવું ન જો એ. ધાઈને ર ંગેલું વસ્ત્ર તેણે રાખવુ ન જોઈએ. ગામાંતરે જતાં વસ્ત્રાને છુપાવવાં ન જોઈ એ. એ પ્રમાણે એ અવમચેલક અર્થાત્ અપ વસ્ત્રવાળા સાધુ થાય છે. આ વસ્ત્રધારી સાધુની સામગ્રી છે. જ્યારે શીતકાળ વીતી જાય અને ગ્રીષ્મ ઋતુ આવી જાય ત્યારે વસ્ત્ર જીણુ ન થયાં હોય તે તેને કયાંય રાખી દીએ ( અને નગ્ન વિહાર કરે. પણ શીતકાળ ચાલી જવા છતાં ઠંડી પડતી હાય તા) વસેને પેાતાની પાસે રાખે, જરૂર પડે ત્યારે આઢે, જરૂર નહાય ત્યારે ઉતારી નાખે, અથવા ત્રણમાંથી એ વસ્ત્ર રાખી લીએ અથવા એક શાટક રાખી લીએ અથવા અગેલ થઈ જાય—સૂત્ર ૨૦૮, ૨૦૯,
તે પછી સૂત્ર ૨૧૬માં એ વસ્ત્ર રાખવાવાળા ભિન્નુને માટે પણ એવું જ વિધાન કર્યું છે, અને લખ્યું છે કે—જે ભિક્ષુને એમ માલૂમ હોય કે હું અશક્ત છુ' અને ગૃહસ્થને ધેર ભિક્ષા માગવા જઈ ન શકું ત્યારે જો કાઈ તેને ભાજન લાવી આપે તે તે તેણે પાછુ કાઢવુ જોઈ એ.
આગલા સૂત્ર નં. ૨૧૫માં એવા રાગી સાધુને માટે ભક્ત પરિનાથી જીવન ત્યાગી દેવાનું આવશ્યક બતાવ્યું છે પરંતુ આચાર
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
