________________
( ૧૭ )' આગમ વિરૂદ્ધ એમણે પરૂપણ ક્યોનું જણાયું નથી. એ મના ગ્રંથમાં સુત્ર સિદ્ધાંત અને પ્રમાણીક પુરૂષના વન ચનની સાખે જરૂર પડે ત્યાં આપેલી છે. અને એ સાખ્યો ઉપરથી તુલના થઈ શકે છે કે એમણે ઘણુ ઘાણા ગ્રંથ વાંચેલા હતા. વિશેષાવશ્યકની મેટી ટીકા એમણે સભા સમક્ષ વાખ્યાનમાં વાંચી હતી. અને તે વખતના શ્રેતાઓમાં કેટલાક સારી બુદ્ધિવાળા અને જેનાગમના વાકેફગાર હતા તે વીરવિજયજીના જ્ઞાનની પ્રસંશા કર્તા. વીરવિજયજી દીર્ઘ દષ્ટીવાળા અને વિશાળ વિચારના હતા. ખરેખાત તેઓ ગિતારથ હતા. સંધમાં જઘડા રગડા પડે એવું કામ એમના હાથે થયું નથી. પુર્વાચાર્યોની નીતી, રીતી એમણે જાળવી રાખી હતી. એમની કારકી; દીમાં મોટા મોટા ધર્મના કામ કરનારા શ્રીમંત શ્રાવકે એમની સલાહ બહુ કીમતી મણને એમની તરફ પુર્ણ પુજ્યભાવ રાખતા હતા. વીરવિજયજીના સહકાળીક નામાંકિત પંડિત અને કવિ રૂપવિજયજી હતા. એ બને એક બીજાના પ્રતિસ્પર્ષિ હતા ખરા પણ અને વિદ્વાને હેડને એક બીજા તરફ વિવેક અને મર્યાદાથી વર્તતા હતા. વીચારવાથી મને એમ લાગે છે કે એ બન્ને મહાન પુરૂહિના પ્રતિસ્પર્ધાએ જન મંડળને ઘણો લાભ કર્યો છે. કઈ જાતની ગ્રંથ રચતા વીરવિજયજીની પ્રસિદ્ધ થઈ કે રૂપવિજયજીએ આ નવેય આહાર પાડજ છે.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
