________________
વાળવાનો હુકમ આપ્યો.
એવામાં એક માનવી ટેકરી પરથી સડસડાટ નીચે ઊતરતો દેખાયો. જાણે આ પ્રદેશનું જાણકાર કોઈ પ્રાણી ઊતરતું ન હોય ! દૂર રહીને એણે પડકાર કર્યો, ‘જે કરતા હો એ કરજો, બાકી આ ઓથોને હાથ અડકાડ્યો તો પછી ભારે થશે હોં.'
હીંગોરજીએ જવાબ વાળ્યો, ‘જરા આ આવડી સેના તો જો, પછી વિચાર કર કે કોને ભારે પડશે ?”
ઓથોના સરદારે કહ્યું, ‘એક બળિયો અનેકને ભારે પડે. તમને એમ કે હું ડરી જઈશ; પણ યાદ રાખો કે મારા જીવતાં આ ઓથોને હાથ પણ લગાડવા દઈશ નહીં.'
હીંગોરજીનો ભાઈ બોલ્યો, “અલ્યા, વિચારીને તો વાત કર, ક્યાં આવડી સેના અને ક્યાં એકલો તું ?'
‘ફરજ એટલે ફરજ થવાનું હોય તે થાય, પણ ફરજ નહીં ચુકાય.’
એક સિપાહી બોલ્યો, “વાહ રે વાહ, શું ફરજ શીખ્યો છે ? એવી તે કઈ મોટી ફરજ બજાવે છે ?'
પેલા સરદારે જવાબ વાળ્યો, ‘જુઓ, ઝાઝી વાત ન કરો. હાલા સમાનો આ સેવક એની ફરજ નહીં ચૂકે.”
‘હું..હેં.. હાલા સમાનો સેવક ? તું છે કોણ ?” હીંગોરજીએ પૂછયું.
પેલા માનવીએ નજીક આવીને કહ્યું, ‘હું હાલા સમાનો સેવક છત્તો મહાર. દાયજામાં મનેય હમીર સુમરાની સેવા કરવા સોંપ્યો હતો. એ સુમરાની ઓથોનો હું સરદાર છું.'
‘તો હું હીંગોરજી. હાલા સમાનો પાટવીકુંવર. અમે અમારા બાપને હું છોડાવવા આવ્યા છીએ, પણ એ પહેલાં આ ઓથો અમને વાળી લેવા દે.”
છત્તા મેહારે કહ્યું, “ના, કુંવરસાહેબ, એમ તે ઓથ કેમ વાળી લેવા આ દેવાય ? આની રખેવાળી તો મારી જવાબદારી છે.” - “અરે જવાબદારીની વાત પછી, તારે સમા કુળના માલિકની આજ્ઞા 80 તો માનવી જોઈએ ને ?”
કેડે કટારી, ખભે ઢાલ
