________________
કુળમાં ફેર, એના વંશમાં ફેર ! મારા રાજને સાચવવા મારી ક્ષત્રીવટનું શું મારે દેવાળું કાઢવું ?'
“રાજવી, ખરી વાત કહું. કોઈ સામાન્ય રાજા સાથે વેર બાંધવાનું હોત તો હું તમને આમ ન રોકત. આ તો ખુદ બાદશાહ સાથે બાખડવાની વાત છે. જેને તમે બચાવવા ચાહો છો એ સાંગણ વાઢેરની કુંવરીને એના બાપે જાતે જ બાદશાહને વરાવી છે. જો સગા બાપને એની કશી ખેવના ન હોય તો આપણે શું ?'
‘સામંત, સાંગણ વાઢેર રજપૂતાઈ ચૂક્યો, પોતાનો ધર્મ ચૂક્યો એટલે આપણેય એમ કરવું ? સાંભળ, રણમલ જીવશે ત્યાં લગી ધર્મને ખાતર મોટા ચમબંધીની સાથે પણ ટકરાતાં ડરશે નહીં. જા, કુંવરીની દાસીને કહી દે કે કશી ચિંતા ન કરે. રણમલ શરણાગતને રક્ષણ આપવામાં પાછો પડે તેમ નથી.'
સાંગણ વાઢેરની કુંવરીને આ ખબર મળતાં એના મોં પરથી દુઃખનાં વાદળ દૂર થયાં અને આનંદનો સૂર્ય ઊગી નીકળ્યો.
એના બાપ સાંગણ વાઢેરે બાદશાહી કોપથી ડરીને પોતાની દીકરીને કમને અમદાવાદના બાદશાહને વરાવી હતી. દીકરી બહાદુર હતી, પણ બાપની કાયરતા અને લાચારી સમજતી હતી.
કુંવરીનું આણું અમદાવાદ ભણી ચાલ્યું. એવામાં સામે વીર રણમલે મુકામ નાખ્યો હોવાની ખબર મળતાં રજપૂત કુંવરીએ પોતાને બચાવવા કહેણ મોકલ્યું.
રણમલના રોમેરોમમાં રજપૂતનો ધર્મ વસતો હતો. એને ખબર હતી કે આ કુંવરીને લાવીને બાદશાહ સાથે વેર બાંધવાનું છે. વિશાલ સત્તા અને સૈન્ય ધરાવનાર બાદશાહ જરૂર એને રોળી નાખશે, પણ રણમલ રક્ષા કરવામાં પાછો પડે તેવો ન હતો. પરિણામનો વિચાર કરે એ વણિક. રજપૂત તો માત્ર કર્તવ્યનો જ વિચાર કરે.
રણમલે એક યુક્તિ કરી. એ બાદશાહી રસાલાના સરદાર પાસે ગયો અને કહ્યું,
રણબંકો રણમલ &
