________________
જતિજીએ તેમને ઉઠાડતાં કહ્યું, ‘ભાઈ ઊઠો, મારા આશીર્વાદ છે કે આ બંને બાળકો બહાદુર થશે. તેઓ પોતાનું રાજ્ય પાછું મેળવશે.'
આમ કહી જતિજીએ એક સાંગ ખેંગારજીના હાથમાં આપીને કહ્યું, ‘અહીંથી તમે અમદાવાદના દરબારમાં જાઓ, ત્યાં તમારી ઉન્નતિ થશે. અને આ સાંગ હંમેશાં સાથે રાખજો. એ તમારી ઉન્નતિમાં મદદરૂપ બનશે.”
છચ્છર બંને રાજકુમારોને લઈને અમદાવાદ આવ્યો.
આ વખતે અમદાવાદમાં સુલતાન મહમદ બેગડો રાજ કરતો હતો. બેગડો બહાદુર પુરુષને પારખનારો આદમી હતો. એણે આ બે જુવાનોનું તેજ જોઈ દરબારમાં નોકરીએ રાખ્યા.
એક વાર સૌ શિકારે ગયા હતા. સુલતાન મહમદ બેગડાએ એક સિંહને જોયો. એણે સિંહ પર તીર છોડ્યું, પણ એ તીર સિંહના પગ પર વાગ્યું. સિંહ છંછેડાયો. એણે સુલતાન મહમદ પર તરાપ મારી. સૌ ગભરાઈ ગયા. બધાને થયું કે હવે સુલતાનના રામ રમી જશે.
આ વખતે ખેંગારજી પાસે પેલી સાંગ હતી. સાંગ લઈને ખેંગારજી કૂદ્યો. સિંહ જેવો છલાંગ મારીને સુલતાન પર પડે એ પહેલાં સાંગ સિંહના શરીરમાં પરોવી દીધી.
બેગડાએ આ બહાદુર જુવાનની ભરદરબારમાં કદર કરી. એણે કહ્યું, “માગ, માગ, માગે તે આપું.”
ખેંગારજીએ કહ્યું, “આપ અમને લશ્કર આપો. અમે યુદ્ધ ખેલીને અમારું વતન કચ્છ પાછું મેળવવા માગીએ છીએ.”
સુલતાને લશ્કર આપ્યું, બંને યુવરાજોએ કચ્છ પર ચડાઈ કરીને વિજય મેળવ્યો.
ખેંગારજી કચ્છના રાજા થયા પણ રામના હનુમાન જેવો છચ્છર બુટ્ટો તો એવો ને એવો જ રહ્યો. એને તો સેવા સિવાય કંઈ ખપતું નહોતું.
ત્યાગની ત્રણ મૂર્તિઓ | 8
