________________
પવન તેને હીંચોળી રહ્યો છે
કાલે શું થશે તે કહેવાય નહીં.” રાજા ભીમદેવે આ પંક્તિ વાંચી. રાજા ભોજની ખરાબ હાલત જાણી અને એણે લડાઈ થંભાવી દીધી. એણે કહ્યું કે દુશ્મન પણ દાનો છે. આવે વખતે સતાવવો ન જોઈએ. આખરે ભોજરાજ ગુજરી ગયા.
બુંદેલખંડના કર્ણરાજાએ અણીનો વખત પારખ્યો. ધારાનો કિલ્લો તોડી નાખ્યો. નગરમાં પેઠો અને સંપત્તિ બધી લૂંટી ગયો.
રાજા ભીમદેવને આ વાતની ખબર પડી. એણે હુકમ કર્યો, ‘તરત બુંદેલખંડ પર ચડાઈ કરો. કાં અડધી માલમત્તા હાથ કરો. કાં કર્ણનું માથું લાવો.'
દામોદર મહેતો રાજા કર્ણના દરબારમાં ગયો. રાજાને સમજાવ્યો કે અમે માળવા સાથે સંધિ કરીને બંને જણા તારા પર ચડી જઈશું. પછી એ વખતે રાજ્ય અને મસ્તક બંને લીધા વગર જંપીશું નહીં. માટે બાંધી મૂઠી લાખની છે.
રાજા કર્ણ સમજ્યો. એણે અડધોઅડધ ભાગ આપી દીધો. દામોદર ગુજરાત પાછો ફર્યો.
રાજા ભીમદેવે કહ્યું, ‘રાજા ભોજ મરીને પણ અમર છે. એ રાજા હતો અને વિદ્વાન પણ હતો. રાજા પોતાના દેશમાં જીવતો હોય ત્યાં સુધી પૂજાય છે. વિદ્વાન જીવતાં અને મર્યા પછી પણ આખા જગતમાં પૂજાય છે.'
ગરવી ગુજરાત એ દિવસે મહાન રાજા ભોજને અંજલિ આપી પોતે મહાન બની.
[8 ] ડાહ્યો ડમરો
