________________
અશક્ય જ ગણાય. બેમાંથી કોની સાથે લડવું ને કોની સાથે સમાધાન કરવું તે નક્કી કરવા તરત દરબાર ભર્યો.
દરબારમાં એકીઅવાજે સહુએ કહ્યું,
‘આપણો દુશ્મન તિલંગ દેશનો રાજા તૈલપ છે. મુંજરાજનું કપાયેલું મસ્તક આપણને વેર લેવા કહે છે. આપણી ફરજ એ છે કે વેર લેવું.”
રાજા ભોજ કહે, “એનો અર્થ એ કે ગુજરાતના રાજા ભીમદેવ સાથે સમાધાન કરવું.'
સહુ કહે, ‘બરાબર છે.”
રાજા ભોજે તરત દામોદર મહેતાને બોલાવ્યા અને કહ્યું, “અમે ગુજરાત સાથે સમાધાન કરવા માગીએ છીએ.”
દામોદર કહે, “સંધિની સત્તા મને નથી. આપ સંધિપત્ર લખી આપો. હું મંજૂરીની મહોર લઈ આવું.'
રાજા ભોજદેવે એક પત્ર લખ્યો. એમાં લખ્યું કે “માળવા ગુજરાતનું મિત્ર રહેવા માગે છે. માટે અમારો દોસ્તીનો દાવો કબૂલ કરો.”
દામોદરે પત્ર લીધો. તરત ઘોડે ચડ્યો ને જઈને ચંપા માલણને ત્યાં બે દિવસ સૂઈ રહ્યો.
માળવાનું લશ્કર તિલંગ દેશ તરફ કૂચ કરવા લાગ્યું. રાજા તૈલપ મેદાને પડ્યો.
રાજા ભોજ પણ મેદાને પડ્યો. આ વખતે દામોદર હાજર થયો. એણે ધૂળવાળાં કપડાં પહેર્યા હતાં. એણે કહ્યું. “માલવપતિ ! મારા રાજાએ આપની વિનંતી માન્ય રાખી છે અને એમણે કહ્યું છે કે અમે મેદાનમાં નહીં આવીએ. ગુર્જરસિહોને મેદાનમાં નહીં દેખે એટલે બિચારો તૈલપ પૂંછડી દબાવીને પાછો ફરી જશે.”
ભોજરાજે દામોદરને શિરપાવ આપ્યો.
= 2 ડાહ્યો ડમરો
