________________
હજાર રૂપિયા આપો તો જાઉં. શેઠ છો એટલે તમારી પાસેથી વ્યાજ નહીં લઉં.”
શેઠ મૂંઝાયા. આ તો બલા વળગી. એનાથી તો છૂટવું જોઈએ. નહીં તો મારું બધું ધનોત-પનોત કરી નાખશે !
આખરે નારણથી છુટકારો મેળવવા પાંચ હજાર રૂપિયા આપવા તૈયાર થયા ! તેમણે કહ્યું, ‘ભાઈ, હવે આજથી નોકર રાખીશ નહીં. જાતે જ કામ કરીશ.'
નાથી શેઠાણી પણ આવું કહેવા લાગ્યાં.
ડમરો ઊભો થયો. એણે પૈસાની ના પાડી અને કહ્યું, “શેઠ, તમે જે ડમરા પાસેથી બુદ્ધિ ઉછીની લેવાનું કહેતા હતા તે ડમરો હું પોતે જ !
શેઠ, ધન એ કોઈ ઉપર જુલમ ગુજારવા માટે નથી, કોઈની લાચારીનો લાભ લેવા માટે નથી. ગરીબ નોકર એ પણ માણસ છે. નોકરને નાનો ભાઈ સમજો !”
નાથા શેઠે પોતાની ભૂલ કબૂલ કરી, ફરી કોઈ ગરીબને કે લાચારને હેરાન ન કરવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી. વળી ગરીબ કે લાચારને વરસે દહાડે થોડું દાન કરવાનો પણ નિશ્ચય કર્યો.
ડમરાએ નાથા શેઠની રજા લીધી અને નિરૂણા ગામથી પાછો સિદ્ધપુર તરફ ચાલી નીકળ્યો.
ઉંદરે તાણ્યો ઘોડો
