________________
“કેમ, તમે તમારા ભાઈબંધ મારત હમણાં જ વેપાર કરવા માટે બધી સોનામહોરો મંગાવી લીધી ને !"
ત્રણે જણા એકસાથે બોલી ઊઠ્યા, ‘હૈં... એ.... શું કહો છો ? સાવ ખોટી.....
અચરતમા બોલ્યાં, ‘કેમ, મેં તમને પૂછ્યું નહોતું કે આ માગે છે તે આપું કે નહીં ? અને તમે આપવાની હા નહોતી પાડી ?”
‘પણ અમે તો એ વાસણ લેવા આવ્યો હતો, એની વાત સમજ્યા હતા. હવે શું થશે ? પેમો જરૂર આપણને બનાવી ગયો.’
ત્રણે જણા એકબીજા સામે મોં વકાસી જોવા લાગ્યા. ભારે થઈ! એમણે પેમાની ખૂબ શોધ કરી, પણ પત્તો લાગ્યો નહીં. એ પણ ચોરનો ભાઈ ઘંટીચોર હતો.
પાછા ત્રણે આવ્યા અચરતમાં પાસે. ‘ડોશી ! પ્રેમો તો મળતો નથી. પણ મોટી ભૂલ તો તમે કરી. અમે ચારે જણા તમારી રૂબરૂમાં આવીને સાથે માગીએ ત્યારે સોનામહોરો તમારે આપવાની હતી. તમે અને એકલાને કેમ આપી. '
અચરતમા કહે કે તમે બહારથી હા પાડી માટે મેં આપી. પણ ત્રણે જણા માને ખરા ? એમણે અચરતમા પાસે હજાર સોનામહોરો માગી. ડોશી આટલી સોનામહોરો લાવે ક્યાંથી ?
છેવટે ત્રણે જણાએ અચરતમા સામે ઊંઝાના પંચમાં ફરિયાદ નોંધાવી.
પંચ એ પરમેશ્વર. એની વાત માનવી પડે. પંચે અચરતમાને ગુનેગાર ઠેરવ્યાં. કહ્યું કે ભૂલ ડોશીની છે. એમણે ચારે જણા આવીને માર્ગે ત્યારે સોનામહોરો આપવાની હતી. એકલા પેમાને કેમ આપી ? કોઈ પણ રીતે હજાર સોનામહોરો આ ત્રણ જણાને આપવી એવું ફરમાન કર્યું.
અચરત ડોશી તો ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવા લાગ્યાં. આટલી બધી
ધોળામાં ધૂળ D R
