________________
પટેલની છાતી પર મૂક્યો.
પટેલની આંખ સહેજ મળેલી પણ છાતી પર પોદળાનો ભાર પડતાં જાગ્યા. એ બોલી ઊઠ્યા, ‘અલ્યા, આ શું છે ?”
શેઠ, આ તો ટાઢો શેક ! કેમ, કેવો લાગે છે ?'
કાના પટેલની નજર નવાનકોર ધોતિયા પર ગઈ. એમનો જીવ બળી ઊઠ્યો.
એ બોલ્યા, ‘રામ સવાયા, તું સાવ ડફોળ છે. તને બીજું કંઈ ન મળ્યું તે આ નવાનકોર ધોતિયામાં પોદળો લાવ્યો. ગમાર ! અક્કલને રામ-રામ કરીને આવ્યો લાગે છે તું !”
“શેઠ, હું શું કરું ? છના ભરવાડે એકાએક બૂમ પાડી. કંઈ લૂગડું શોધવા બેસું તો પોદળો નીચે પડે. એનું બધું સત્ત્વ જમીન ચૂસી લે. પરિણામે આપને બરાબર શેક ન મળે, ગભરામણ પણ ન ઘટે. કેમ, શેકથી સારું લાગે છે ને ? પટેલ, માણસ કરતાં કંઈ ધોતિયું થોડું વધે છે ?'
કાના પટેલ ખરેખરા કંટાળ્યા. એમને થયું કે હવે તો આને ગમે તેમ પણ કાઢવો પડશે. કોઈ કામ સોંપીએ, તો કામ તો નથી થતું, પરંતુ બમણું નુકસાન થાય છે.
કાના પટેલે છેલ્લો ઉપાય અજમાવ્યો.
એમણે પટલાણીને કહ્યું, ‘પટલાણી, આ નવો નોકર ભારે ઉસ્તાદ છે. એને રાખવો પાલવે તેમ નથી. વળી આપણાથી શરત મુજબ એને રજા પણ આપી શકાય તેમ નથી, પગારની ઉપર એકસો એકાવન વધારે આપીને છૂટો કરવા તૈયાર છું, પણ રજા આપીએ તો નાક આપવું પડે. માટે ટાઢે પાણીએ ખસ કાઢવી છે. સવારે એ ઘોરતો હોય છે. સવારે આપણા બેમાંથી જે વહેલું ઊઠે એ આ લપને આપણી બાજુના કૂવામાં નાખી આવે.”
પટલાણી કહે, ‘ભલે.”
નવ્વાણું નાક ] =
